Okulun bize verdiği bir kitaptı. Bu sebeple okudum aslında. Aşağıya arka kapak yazısını bırakıp kendi düşüncelerime geçmek istiyorum
Nedenini bilmese de Jan, anneannesi ve dedesinin artık onlarla yaşayacağının iyi haber olmadığını sezer. Dedesi Joan ile anneannesi Caterina, yaşadıkları Vilaverd köyünden ayrılarak Barselona’ya, Jan ve ailesinin yanına taşınırlar. Ve bu durum, evdeki gündelik yaşamı tamamen değiştirir. Artık sözcüklerin de, sessizliklerin de yeni anlamları olacaktır. Fakat Jan ve dedesinin ağaçlar, göründüğünden farklı anlamlar taşıyan sözcükler ve uzun yürüyüşlerle bezeli apayrı bir dünyaları vardır. Dedesi Joan’ın zamanla silikleşen anıları torunu Jan’a emanettir artık.
Ben pek fazla sevemedim çünkü duygu iyi aktarılmamıştı kitapta bahsedilen hastalık artık çok sık görülen bir şey neredeyse 5 yaşlının 3’ünde var. Ve bu sebeple tedaviler çok gelişti neden bundan bahsedilmedi bilemiyorum. Bölümlerinin kısa olmasına rağmen hiç akıcı değildi 5-6 günde okudum. Biz hep Jan karakterinin annesinin, babasının veya Anneannesinin ne hissettiğini okuyoruz. Jan’ın dedesi hasta olan kişi ama onun duygularına yer verilmemiş. Ayrıca çok basit bir dille yazılması beni kitaptan soğuttu .2 puanı yazarın emeğine verdim ve kalan 2 puanı da karakterlerin aile içindeki iletişimi çok hoşuma gittiği için verdim. Pek fazla beğenmedim ve tavsiye etmiyorum.