Gönderi
Selamlar, klasikler içersinde uzun zamandır okumak istediğim romanı sonunda bitirdim. Benim için uzun ve keyifli bir okuma süreciydi. Başlarda ağır ilerlese de yarısından sonra olaylar farklı bir boyut kazandı.
Dostoyevski’nin diğer kitaplarını okuduğum için karşılaştırma yapabiliyorum. Okuduğum diğer kitaplarını da düşündüğümde aradaki benzerlikleri görebiliyorum. Dostoyevski dine ve geleneklere Karamazov Kardeşler’de de oldukça fazla yer vermiş.
Her kitabını bitirdikten sonra yazarın zekasına hayran kalıyorum. Yaşadığı toplumu ve düşüncelerini anlatış şekli gerçekten olağanüstü.
Konusuna pek değinmek istemiyorum ama şöyle biraz bahsedeyim: Kitap; Fyodor Pavloviç, ilk eşinden olan oğlu Dmitri Fyodoroviç ve ikinci eşinden olan İvan ve Aleksey Fyodoroviç karakterleri arasında ilerliyor. Ahlaksızlıkla ün salmış olan Pavloviç’in oğulları toplumda Karamazov Kardeşler olarak biliniyor. Farklı özelliklere sahip olsalar da sürekli babalarıyla benzerlik taşıma şüphesi içerisinde bulunan kardeşlerle Rusya’nın belirli bir kesimi ele alınıyor. Annesiz büyüyen bu kardeşlerin sevgi eksikliği, psikolojik yapıları, düşünceleri ve zamanla değişimleri yalın, etkileyici bir dille anlatılıyor. Kitaba giren ek karakterle de çeşitli çıkarımlar yapılabiliyor.
Ben kitapta özellikle duruşma bölümünü çok severek okudum, hukukçuların yaptığı tahlilleri okurken kitabı daha net anladığımı düşünüyorum.
Kitapla birlikte sanki Dostoyevski’nin yıllardır içinde biriktirdiği düşünceleri okuyoruz. Din-toplum ilişkisi, psikoloji, hukuk gibi konulara sıkça değiniliyor. Eser kurgu için yazılmış bir eser değil kurguyu doldurmak için yazılmış bir eser yani olay odaklı kitap okumak istiyorsanız bu kitabı öneremem. Kitapta kısacık olaylardan çıkarılacak çok fazla sonuç var hangi biri üzerinde konuşsam yersiz kalacaktır. Klasikleri seviyorsanız kalınlığının gözünüzü korkutmasına izin vermeyin derim.
·
37 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.