Gönderi

Zelzeleyi ömründe ilk defa duyan bir çocuk gibi oldum. Hiçbir şey söylemeden, bir müddet adamın yere eğilmiş yüzüne baktım. Bizim şimdi bu karşılıklı duruşumuz, tıpkı rahmetli Manakyan’ın melodramlarındaki bazı hazin ve ibretli manzaraları andırıyordu. Artık ne o bir şey söyleyebiliyor ne de benim dudaklarım kıpırdıyordu.
Sayfa 301Kitabı okudu
·
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.