“Yenilgi”
Yenilgim,benim Yenilgim, yalnızlığım ve bir başınalığım;
Sen binlerce zaferden daha değerlisin benim için,
Ve daha tatlı gelirsin kalbime tüm dünyanın şan ve şöhretinden.
Yenilgim, benim Yenilgim, benim özfarkındalığım ve başkaldırışım,
Senin sayende biliyorum ki ben hâlâ çok gencim ve ayaklarım yere henüz basmıyor,
Solmuş defneler tarafından hapsedilecek değilim henüz,
Senin içinde yalnızlığı buldum.
Ve de dışlanmışlığın ve hor görüşmüşlüğün keyfini.
Yenilgim, benim Yenilgim, benim parlak kılıcım ve kalkanım,
Senin gözlerinde okudum,
Tahta çıkmanın aslında köleleşmek olduğunu.
Anlaşılmanın ise aslında aşağı çekilmek,
Kavramanın da tamamlanmaktan ibaret olduğunu,
Tıpkı olgunlaşmış bir meyvenin düşmesi ve tüketildiği gibi.
Yenilgim, benim Yenilgim, benim cesur yoldaşım,
Sen benim şarkılarımı, hıçkırıklarımı ve sessizliklerimi duyacaksın,
Kanat çırpışlardan bir tek sen bahsedeceksin bana,
Ve denizlerin yükselmesinden,
Gece yanan dağlardan,
Benim dik ve kayalık ruhuma yalnız sen tırmanacaksın.
Yenilgim, benim Yenilgim, benim ölümsüz cesaretim,
Sen ve ben fırtınayla birlikte güleceğiz,
Birlikte içimizde ölenlerin hepsi için mezar kazacağız,
Güneşin altında dimdik duracağız biz, iradeyle,
Ve tehlikeli olacağız.

Sayfa 29Kitabı okudu
·
3 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.