Şeker Portakalı'nın kokusunda çocuk, tadında ise genç-yaşlı, kadın-erkek demeden yetişkinler var. Beş yaşında bir çocuğun hayatla mücadele ederken sevgiye, şefkate nasıl gereksinim duyduğunu görüyoruz tabii olduğu üzere. Ama asıl önemli üç nokta üzerinde durmak istiyorum. 1. Umut 2. Sevgi 3.Vefa Zezé küçük haliyle fakirlik, aile şiddeti, çalışmak zurunluluğu, küçük kardeşine bakma vazifesiyle baş etmeye çalışırken tutunduğu yegane şey hayalleri ve umududur. Iyi bir müzisyen olma hayali, şair olma hayali, çok iyi bir baba olacağı hayali. Hatta kaç çocuğu olursa olsun iyi baba olacağıni kendine ispat etmek için on bir, bir daha on bir çocuğu olsun hayaline tutunur ve adeta umudu arkadaş yapıp yanında gezdirir. İlginç olan şey ise yazarın bu umudu olabildiğince gizli gizli işlemesidir. Sevginin, bütün zorluklarla baş ederken nasıl büyük bir güç kaynağı olduğunu da yine Zezé'yle, bir çocuğu olduğu halde yalnız yaşayan Portuga Arasında gelişen dostluğun sonucunda görüyoruz. Bir nokta daha var ki, gerçek ve çıkarsız olduktan sonra; dost ve arkadaşlığın taraflarının kimler olduğunun da, kaç yaşında olduğunun da bir öneminin olmadığıdır. Portuga ölmüş ve üstünden uzun yıllar geçmiştir. Zezé kırk sekiz yaşına gelmiştir. Ne kadar uzun yıllar geçerse geçsin çıkarsız saf bir sevginin karşılığını hala yaşayan ,Zezé Portuga'nın sevgisine vefa ile cevap vermekte ve "bugün kırk sekiz yaşındayım ve bazen kendimi hasrete öyle kaptıriyorum ki hala çocuk olduğumu zannediyorum" diyerek sevginin = vefa olduğunu bize hatırlatmaktadır. Şeker Portakalı çocuk kitabı gibi görünse de aslında bütün insanların; yaşama reçetesi olan hayalin, umudun ve sevginin önemi üzerinde örgülendigi için her kez okumalı ve dersler çıkarmalı... Başarmak isteyen hayale tutunmalı.

Şeker PortakalıJosé Mauro de Vasconcelos · Can Yayınları · 2020229,5bin okunma

·

3 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.