Nefret
Fark ediyorum artık her şeyi,
Leke bulaşmamış kalbimin,
Hain suretlerin bakışlarıyla nasıl da ezildiğini,
Her yeni tanıdığım mahlukatı, toprağa düşen cemre gibi karşılayan özümü,
Her gelenin, bana bahar getireceğini zannetmem ne çok zaman aldı,
En acısı da her gidenin, bir baharımı söküp almasıydı,
Gidenler gitti, ben yine benle kaldım,
İçimde biriktirdiğim, sen kötüsün, sen yalancısınlar ile!
Nefret üstüne nefret kattım,
Değer üstüne değer katmayı severken,
Bunu da yaptı, bunu da söylediler ile kaldım,
Beni kendi içimde öyle bir daralttınız, ufalttınız ki!
Oysa benim ne büyük yüreğim vardı, ta ki sizleri tanıyana kadar.
Önceden bir kahkahayı arayan kulaklarım ,
Bir tatlı tebessümü görmek için fal taşı gibi açılan gözlerim,
Bir kahvenin kırk yıl hatırı varmış, demek için kalkıp gittiğim yerler,
Şimdi bana suçluymuşum gibi acı acı bakıyorlar,
Saniyeler, dakikalar, saatler, aylar ve asla unutmayacağım bu yıllar,
Hiç tanışmamış olmayı istediğim o perdahlı cesetler,
Sizler boş yere ektiğim ölü tohumlarsınız yüreğime,
Birinizin gözü kör, birinizin içi topal,
Diğeriniz beni aptal, öbürünüz beni saf mı saf zanneder,
Biliniz ki ben artık sizi harcayacak haldeyim.
Duyunuz ki en acı hatıraların mucidiyim,
Görünüz ki en keskin kılıcım artık sözlerim…
Kazıya kazıya hepinizi çöpe attım, atacağım,
Size karşı göklerin zirvesi, yerinde ufukları kadar uzağım.
Kadircan
22.03.2021
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.