Item: Surname
Rating: Rated 10
Author: SonAy

SonAy

@ponnik·

22 March 2021 10:28

200 syf.

· Kitabı okudu

10/10 puan verdi

Read in 13 days

Göğsüm Daralıyor, Yüreğim Kanıyor...

200 sayfayı geçmeyen bu kitabı 13 günde okuyup bitirmişim. Benim için uzun bir süre.. Kitap kötü diye mi o kadar sürdü? "Kitap sarmadı da elin mi gitmedi kitabı raftan almaya?" diye düşünenler olacaktır. Aksine... Her satırdan sonra durdum düşündüm, öyle çok mesaj, öyle çok ders vardı ki, düşüne düşüne, ders çıkara çıkara okudum. Okuduktan sonra nefes almak için durdum, toparlanmak için okumama ara verdim. Öylesine ibretlik bir kitap ki, herkesin okuması gerektiğini düşünüyorum. Bu kitabı okumadan önce de idam cezasını desteklemeyen biriydim. Kitabı okuduktan sonra ne denli doğru düşündüğümü bir daha gördüm ve düşüncelerimde haklı olmak kendi gelişimim açısından beni memnun etti. Gelelim kitabımızın içeriğini ortaya çok fazla dökmeden anlatmaya: Berber Hayri 6 yaşında bir erkek çocuğuna tecavüz etmekten idam cezasına çarptırılmıştır. Ama gerçekte böyle midir? Karakteri tanımaya devam ettikçe aslında tecavüz eden değil, tecavüze uğrayan kişinin Berber Hayri olduğunu görürüz. Kendine tecavüz eden kişiden bir türlü kurtulamayan Hayri, bir yandan da oğlancı olarak kendi adı çıkmasın diye hal çare düşünürken bir gün dayanamaz ve kendine sürekli tecavüz eden adamın çocuğunu kaçırır, dükkânda tecavüz etmek ister ama yapamaz. Çocuk bağırmaya başlayınca da çocuğu susturayım derken, nefessiz bırakır ve ölümüne sebebiyet verir. Ardından davası görülür ve babadan intikam alabilmek için “ tecavüz ettim ve öldürdüm” der. İdam cezası yürürlüktedir ve cezası idam olarak verilir. Berber Hayri’ye bu aşamaya kadar bir sempati duymayız çünkü o her ne kadar mağdursa da aynı zamanda mücrimdir de. Sahneler değişir ve biz yeni sahnede hapishane yaşantısını görürüz. Burada şunu ekleyeyim: Hasan İzzettin Dinamo, Aziz Nesin'in gözlemlerinin çok yerinde olduğunu söylemiş ve mahpushane yaşantısını en iyi anlatan kitap Surname'dir demiştir. Hapishane içinde oğlancılığın almış başını gitmiş olduğunu görüyoruz. Koğuş ağaları kendilerine süt gibi oğlanlar ararken Berber Hayri taze bedeniyle bir koğuş ağasının radarına girer ve böylece gel zaman git zaman hapishanenin bütün çakallıklarını öğrenir. Hapishane yönetimi tarafından sevilir, düşman olduğu bir tane mahkûm yoktur. Ama zamanla kendisini kullanan ağaya karşı içinde tarif edilmez bir kin doğar ve onu öldürmek için planlar yapar ama bunu başaramaz. Günler gelip geçerken Hayri siyasi suçluların koğuşuna gidip gelmeye başlar ve çok hızlı bir değişim yaşar. Düşünceleri, kişiliği, hayatı algılayışı değişir. Hayri’yi tanıdık. Bildik. Şimdi sıra cezaevi içindeki ortamda: Biz Berber Hayri’nin neler yaptığını okurken Aziz Nesin satır aralarında bize insanoğlunun en büyük ahlaksızlığını göstermiştir. Berber Hayri’nin geldiğini gören diğer tecavüz suçluları kendilerini aklamak için kademe kademe şunları söyleyecektir: “Ben de aynı suçtan buradayım ama benimki en azından annemdi! Ben de aynı suçtan buradayım ama benimki en azından kendi karımdı! Ben de aynı suçtan buradayım ama benimki en azından kız çocuğuydu!” Gördüğünüz gibi insanoğlunun ne ar damarı var ne de vicdanı! İncelemeyi fazla uzatmadan şunu da belirteyim, Halkın da ibret alması için idam halka açık bir alanda yapılır ve toplanan kalabalığa baktığımızda, çürümüş bir ahlak yapısına sahip halkın kınayan bakışlarla ve çokça da mutlu bir şekilde bu idam sahnesini izlediğini görürüz. Çünkü idam sehpasında duran kişi kendileri değildir. Kimse kendine bakmaz, kendini sorgulamaz. Herkes sadece suçu belirlenmiş olan kişinin boynuna ipi geçirip asar. Berber Hayri son konuşmasında şunları söyler: “Ben 4 yılda çok değiştim, ben o 4 yıl önceki insan değilim.” der İdam sırasında son bir sözün var mı dediklerinde de: “Siz başka birini asıyorsunuz.” der sakince… İşte tam da burada düğüm üstüne düğüm olmuş boğazınıza oturmuş bir yumru iyice büyüyor. Görüyoruz ki insanlar hatalar yapabilir ama değişebilirler de. Aziz Nesin böylesine zor bir konuyu, öyle ustaca yazmış ki hayran kalmamak elde değil. Kitabı bitirdim. Ahmet Kaya'nın 'Yüreğim Kanıyor' parçasını açtım. Bir de içki koydum kendime. Kitabı baştan sona tekrar düşünerek oturup kalakaldım öylece.