Hayat, doğduğumuz günden itibaren başlayan bir arayıştır, arama halidir. Bebeklik ve çocukluk döneminde kimlik arayışı, gençlikte gelecek için bir kariyer arayışı, yetişkinlikte statü, iyi bir eş ve güç arayışı... Daha sonraki dönemlerde huzur arayışı... Hep döngünün içerisinde, bir arayış halindeyizdir. Çoğu zaman es geçilen veya hakkıyla aranamayan bölüm ise "BEN" olgusudur. Kendi benliğimizi bulmaya yönelik çıktığımız arayış, yukarıda saydıklarımın hepsinden önemlidir. Nobel Ödüllü yazarımız Hermann Hesse de Siddartha ile bu olguyu, kendi benliğini bulma yolculuğu temasını aktarıyor bize... Yalın, ruhani akıcılıkta bir yazı dili ile felsefeyi birleştiriyor. Metninde vermek istediği temel ideoloji, "Sorgulayın! Konu kendi dininiz, inancınız bile olsa kesin kabul etmeyin. Araştırın, sorgulayın! Dçnemin seküler düşünce yapısının hiçbir getirisi olmaz." şeklinde açıklanabilir. Yazarın skolastik düşünceye karşı olduğu, onu eleştirdiği net anlaşılıyor. Bunun yanı sıra, bana göre eserde dikkat çeken bir diğer anekdot da "çocuk insan" kavramı, ruhani boyut ile kastettiği insanlar arasında bir ayrım yapmış. "Çocuk insan" kavramını "sadece haz ve tutkuları için yaşayan, varoluş nedenini sorgulamayan, düşünmeyen, dünyanın durumunu görmekten kaçınan insan" şeklinde açabiliriz.
Siddartha karakterini düşündüğümüzde, eserin tam bir giriş-gelişme-sonuç kitabı olduğunu söylemeliyim. Giriş bölümünde ailesi ve çevresi tarafından çok sevilen Siddartha için hep bir ruhsal açlık söz konusudur. Babası ilk başta karşı çıksa da onu ikna eder ve arkadaşı Govinda ile birlikte Samana'lara katılır Siddartha, seyyah olup arayışında çile doldurur. Bu yolculuğunda Buddha ile denk gelir ve onunla bir sohbet gerçekleştirerek öğretisini yatkın bulmaz. Gelişme bölümünde, bir kentte Kamala adlı bir kadınla tanışır. Kendi benini arayan Siddartha, Kamala'dan aşk ve sevişme sanatını öğrenmek ister. Tüccarlığı öğrenir, zenginlik ve güzel kıyafetlerle tanışır. Kamala ile gerek sohbetleri gerekse sevişmeleriyle yakınlaşır. Tüm bunlarla gözleri kör olur, Samana'lıktan kalanlar uçar ve beninden uzaklaşır. Siddartha'nın tüm bunların farkına varmasıyla sonuç bölümüne geçeriz. Burada kayıkçı arkadaşının kulübesinde kalır ve birlikte çalışırlar. Oğlu olduğunu öğrenir, aşık olduğu kadını kaybeder. Ancak hayatının en huzurlu zamanlarını ırmağı dinleyerek geçirir. Kensi benini arama, nirvanaya ulaşma yolculuğunda ırmaktan çok şey öğrenmiştir. Kendisi farkında olmasa da aslında nirvanaya ulaşabilmiş ve kendince bir öğreti geliştirebilmiştir. Böyle sıcak bir şekilde sonlanır kitap...
