Kitabı ilk elime aldığımda önümde ne kadar etkileyici bir eser olduğunu anladım ve kafamın daha sakin olduğu bir zamanda okumak üzere yarım bıraktım. Bugün doğru günmüş! Gece burada yağmur başladı, sabah hava kapalıydı. Erken kalktım bir çay demledim ve “Tezer okumak” çekti canım. Aldım kitabı elime. Muazzam. Tezer Özlü’de bir şey var ne olduğunu bilmiyorum. Bambaşka o. Hiçkimseye benzemiyor. Derdi de, deliliği de, acısı da, aşkı da kendine özgü. Tutkulu Tezer. Hem öyle tutkulu ki ondan adını sıkça duyduğumuz değerli şair ve yazar Pavese’nin yaşadığı yerleri gezerken hissettiklerini adım adım yaşatıyor bize bu kitapta. Sokağın birine girince, o sokağı tanıdığını söylüyor. Pavese’nin kitaplarından tanıyor o sokağı. Bir sokağı aşık olduğumuz yazarın satırlarından ezbere bilmek! Ne muazzam şey. Pavese’nin yaşadığı sokaktaki her şeyi sorumlu tutuyor Tezer, onun canına kıymasından. “...yağmuru, rüzgarı, bulutları gizleyen bu kent de onun intiharından sorumlu.” diyor. Can yakan bir romantizm bu, nasıl da hassassın Tezer. Uzun lafın kısası bu kitap çok kuvvetli. O nasıl oluyor demeyin, bilmiyorum. Kuvvetli işte. Ama daha önce Tezer Özlü okumadınızsa kesinlikle bu kitap ile başlamayın efendim. Ben sevdiğim her kitabı, her yazarı şakaklarına silah dayayarak etrafımdaki insanlara okutan biri olduğum için Tezer’i okutmak istediğim insanlara “Kalanlar” kitabını hediye ediyorum. Beğenirseniz sonrası gelir diyorum. Çünkü anlamadığım bir şekilde Tezer Özlü’nün tarzını çok kasvetli, çok sıkıcı bulanlar var. Yazarın, okur olgunluğundan ziyade duygusal birikmişlik ve protest bir duruşu olan insanlara hitap edeceğini diğer türlü anlaşılmayacağı ellerde acı çekeceğini düşünüyorum. Tezer zaten hayatı boyunca anlaşılmadığı için acı çekti. Ona daha fazla işkence etmeyelim :)

Yaşamın Ucuna Yolculuk 35 YaşındaTezer Özlü · Yapı Kredı Yayınları · 201912bin okunma

··

48 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Su