İnsanların bu hayatın rezilliğini bile bile dünyaya çocuk getirmeleri, ne garip değil mi? Ama insanlar o kadar bencil ki! Sırf kendilerini tatmin etmek için, çile çekeceğini bile bile çocuk yapmaktan vazgeçmiyor. Kendi canından, kanından bir parça dünyaya getirmekten vazgeçmiyor. Ben de hep düşünürüm, kendine bile bakmaya hali olmayan kişiler neden çocuk yaparlar? Sorduğun zaman da, çocuk rızkıyla gelir derler. Sanki tüm umutlarını doğacak çocuğa bağlamışlardır. Ellerine sağlık, güzel yazmışsın. Ama insan bekarken böyle düşünür, evlenince ille de çocuk diye tutturur :)