Gönderi
İntikam almak bireyseldir, cezalandırmak ise Tanrının işidir.
Victor Hugo, Fransız yazarların en ünlülerinden. zira bu ününü ziyadesiyle hak ediyor. Çünkü kitap idam cezalarının devam ettiği XVIII. yüzyılda müthiş bir gözü karalıkla yazılmış.
Gelelim kitabın içeriğine; adından da anlaşılacağı üzere bir idam mahkumunun son zamanlarını anlatıyor. Yazar mahkumun içsel konuşmalarından yararlanarak idam cezasına, sisteme, topluma vs eleştiri oklarını çeviriyor nasıl çevirmesin... Suçu ne olursa olsun insanın cezası ölüm olmamalı, insan iyileştirilmeli ondan sonra karışabiliyor ise topluma karışmalı. Cezaevinde shu olarak çalıştığım zamanlarda mahkumlarla yaptığım görüşmelerde ne kadar korkunç suçlar işlemiş olurlarsa olsunlar içlerinde küçücük bir parça da olsa “insan ruhu” kaldığını gördüm. Biz bu öngörüyü bu yüzyılda yaparken Victor Hugo ta o zamanlarda görüyor ve de düzene kitapla baş kaldırıyor.
Biraz daha içeriğe yoğunlaşmak gerekirse kitapta, ölümü alkışlayan çocukların, görmek için yer kapmaya çalışan insanları hatta bu insanlara yer satmaya çalışan esnafları okumak ruhumu irkiltti. Yazar kitapta da şu sözle bahşediyor onlardan “İnsan kanı satıcıları”. Toplumun idamı bu kadar içselleştirmiş olması korkunç değil mi ?
Yazarın diline gelince oldukça akıcı olduğunu belirteyim, çok güzel betimlemelerde bulunmuş. Giyotini bilmeyen bir insan bile gözünde çok net canlandırabilir. Mahkumun ruh halini anlatış biçimine ne kadar övgü yağdırsam az kalacağı için size bırakıyorum. Mahkumun hissettiklerini ben çok net hissettim. Ne kadar empati yapılabilir bilemiyorum ama o yazdıkça ben kendimi mahkumun yerine koyabildiğim kadar koydum, koydukça irkildim. Bırakalım da tanrı onları cezalandırsın(hiç ceza almasın değil ölüm sisteme kalmasın), sistem de iyileşmeleri için uğraşsın.
Lafı çok uzatmayayım. Müthiş bir sistem eleştirisi okuyalım lütfen.
·
20 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.