Tezer Özlü'ye dair okuduğum -daha doğrusu dinlediğim- ilk kitap. Hala da dinleme ile ilgili soru işaretlerim var aklımda. Acaba okumakla aynı verimi mi alıyorum, fazlası mı, azı mı? Bilmiyorum. Tereddütsüz bildiğim şey de, sabah sporum esnasında müzik dinleme ile kaybettiğim vaktin de telafisini bulmuş olduğum. 2.30 saat süren bu kitap, bana henüz alışamadığım bu ürkütücü, karanlık, yabancı ama gerçek dünyayı, insanların iç dünyasının çıplaklığını tekrar sundu, Yusuf Atılgan'ın Anayurt Oteli'nden sonra. Kitabı bitirdikten sonra önce bu sitede neler yazılmış, acaba benim gibi hisseden var mı, diye merak ettim. Anayurt Oteli'ne yaklaşık yorumlarla karşılaştım: "Bu yazara dair okuduğum ilk ve son kitap." "İçim karardı." "Mutlu mesut kitabı okuyacaklar yanlış yerde." gibi. Evet, mutlu bir hikaye değil, kara bulutlu bir hikaye. Tüm bu olumsuz yorumlara rağmen, ben yazara içten bir teşekkür sunuyorum. İnsanlığın bu durumunu kabullenmek her ne kadar zor gelse de, bana içini bu kadar olduğu gibi açabilen bu yazara teşekkürler. Cesur kelimesini kullanmak istemiyorum çünkü cesaret benim için kesinlikle böyle ortaya çıkmıyor. Daha çok dürüst diyeceğim. En çok hoşuma gidense, yazarın betimlediği eski İstanbul manzaraları. Tabi bu ufak resimlerde bile gri bir filtre vardı. Değinmek istediğim bir başka nokta da, yazarın başlarda Nietzsche hakkında eksik bilgileri olduğu konusudur. "Tanrı öldü" demenin öncesini ve sonrasını okumayanlardan. Kitabın sonralarında da zaten içindeki tanrıyı öldürdüğü için nasıl bir hayat yaşadığını gördüm. Bunu fark ettiğimde teşekkürüme bir teşekkür daha ekledim ve kendime tekrar "iyi ki" dedim. İnançlı olan birini bulsaydı hayatında, ya da öyle biri olsaydı, bu dünyanın ve kendi iç dünyasının karanlıklarına bu kadar batabilir miydi? Acaba insanlar dinin aslında baskıcı ve emreden bir kimlikten öte, var olagelen, insanın kendisi de dahil her şeyden koruyucu bir kalkan olduğunu ve bu kalkanın konforunu ne zaman anlayacaklar? Tıpkı Yusuf Atılgan'da bıraktığım gibi, bu kitabı kötülüğü kabul ederek ve kahramanlara acıyarak bırakıyorum, Tezer Özlü'nün bendeki son kitabı olmayacağını bilerek.

Çocukluğun Soğuk GeceleriTezer Özlü · Yapı Kredi Yayınları · 201816,6bin okunma

·

6 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Zeynep Sude Boğa