"Savaşın masum meleklerine.."
Hayat, her çocuğa eşit şartlar ile sunulmuyor maalesef.
Kimi çocuk lüks bir hayata, kimi fakirliğin içine, kimi ise bombaların yağdırıldığı savaşın ortasına doğuyor..
Savaş ortasında kalmış çocuklardı onlar da.. Zarifoğlu'nun "Küçük Muhacirler" olarak adlandırımayı uygun gördüğü, minik bedenli, kocaman yürekli meleklerdiler..
Her çocuk gibi sokağa çıkıp doyasıya oyun oynamak isterken, dağda savaşan babalarına mermi taşımak ile yükümlüydüler..
Kim bilir? Belki de dünyada her şeyin farkında olan onların koca yürekleriydi, onların kanatları üzerine savaş gibi ağır bir yükü bırakanlar ise kalpsiz, aciz...
Cahit Zarifoğlu bu şiir kitabında Afganistan'da savaş altında kalan çocukları ele alınmış ve onların yanında olduğunu vurgulamış defalarca.
Okulları bombalandığı için ağacın altında ders işlemek zorunda kalan çocuklar.. Kitabın ismi de bu yüzden "Ağaç okul"..
Ve şöyle diyor Zarifoğlu;
"Kardeşim öldü
Yıkıntılar altından
Görünüyor
Minicik elleri
Arkadaşlarım öldü
Daha yeni yeni
Söküyorlardı okumayı
Öğretmenim de öldü
Kim öğretecek
Kim anlatacak
Harfleri sayıları
Özgürlüğü bize şimdi"
Gözleri önünde öldürülen sınıf arkadaşları, anneleri, babaları için o küçücük çocukların dilinden yazmış bu kitabını.
Mısralar arasında, onların yaşadıkları ortamı düşünmeden edemiyor insan.
30 dakikada okunacak, yalnız saatlerce üzerinde düşünebileceğiniz bir kitap.Ayrıca bu kitap, "Çocuk Şiir Kitapları" katagorisine alınmış ama çocuklara hitap eden ve onların psikolojilerine uygun bir kitap değil, fikrimce.
Savaşsız günlere..:)