Seni kaybetmemiş olabilmekti işte asıl mesele.
Yokuşlar uçuk bir viraj alırken kaybetmek.
Akışına bıraktığımız saniyeleri sayabilmekti mesele.
Yol hangi yolmuş bilmeden gidebilmek.
Aşka yokuş aşağı sürebilmek...
Paramparça olabilmek kazasız belasız.
Tatlı gülüşlerimizi hatırlatabilmek birbirimize...
Biz yolculuğa çıkmış iki sahiliz,
Tatilden dönüşümüz biraz dalgalı,
Kasvetli geçti rüzgarlara sarılı bir şekilde...
Esip geçmek mi zor kayalıkları peşimizden sürüklemek mi?
Sorup da cevaplayamadığımız sorular mı meselemiz.
Kaybettiğimizi hatırlatmak mı hıçkıra hıçkıra?
Üzdüğümüz kalplere tekrar tekrar seslenmek mi?
Asıl mesele,
Yaşadıklarımızda saklı değil,
Her anı tekrar tekrar yaşayabilmemizde saklı o asıl mesele.
Asla geriye sarmak değil hayatı...
İleriye sara sara sürüklediğimiz hayat kadar aslında asıl mesele...