“Yaşanacak asıl hayat hapsolduğu asıl odada değil, gemiye binip gideceği bir başka âlemdeydi.” Bundan 5 sene önce Sakız’a indiğim zaman şöyle demiştim; “Mezarım herhangi bir adada olmalı”. Denizin kokusu toprağıma düşmeli. Romanlar ikinci hayatlardır der Ferit Orhan Pamuk. Yarattığım ve yaratacağım birden fazla hayat olduğunu bile bile her kitabını elime aldığımda biliyordum beni bir adaya götüreceğini. Kitaba dokunmak yeterliydi. Akasya dolu ağaçlar, pudra tozu gibi mermer taşları, bıçak sürtsen kan akacak kırmızılıkta güller, pencerelerinden sardunyalar sarkan evler, yosun kokmuş halatlar, iskeleler, balıkçı kasalarında hâla canlılığını yitirmemiş balıklar, sıcağın pişirdiği cadde ve her gün farklı doğan güneşin farklı batması. Her caddede yürürken elimden tutarak bütün adayı gezdirdi bana. Karanlık sokaklarından tutun, çam ağaçlarının kokusuna kadar hepsini gördüm gözlerimle. Her anı bir yaşamdır. Bütün kitaplarında bunu yapmıştı bana. Işığın her açısını gördüm. Rengini göremedim. İnsanların yüzlerinde deniz tuzları vardı artık. Derilerini soyarak kendilerini doğuruyordu her insan. Ortak mutluluğun, arkadaşlığın, dostluğun ve yaşamın paylaşımı vardı bu adada. Adanın en tepesine çıktığınızda deniz bir çarşaf gibi seriliyordu Akdeniz’e. (Ben Ege’de büyüdüm) Kokusu, çocukluğunuzda gittiğiniz misafir evindeki zeytin ağaçları ile dolu bahçesi olan evde uzandığınız yatağınızın kokusu andırıyordu. Her şey ben yaşarken olmuştu çünkü. Uzanıp usulca uyuyabileceğiniz bir Deniz. Yaşamın en huzurlu yatağı, Deniz. Sadece ona nasıl dokunmayı, nasıl konuşmayı bilmek gerekiyordu. Bir Denizi kirletmeye ona kattığınız anılardan başlardınız. Bir çocuktan katil yaratan bir zihniyet gibiydi. Deniz’den bir canavar da yaratabilirsiniz. Onun sizi her zaman dinleyeceğini bilmeniz gerekirdi. Adalılar bunu bilemedi. Hepsini çöpe attılar. Bütün ikiyüzlülüklerini, düşmanlıklarını ve kaybolmuşluklarını o denize attılar. Bu bir tercihti ve sonuçlarını hepsini bu kitapta bize gösterdi Ferit Orhan Pamuk. Yaşam her zaman sizi hayatta tutmaya çalışır. Tek servetimiz ve lanetimiz. Bağır, çağır, ağla, gül. Taşın arasında sızan 4 yapraklı yonca görmek, doğum yapan bir kediyi izlemek, akşamüstü güneşinde bir ağaç topluluğunu izlemek. Bir yanında yakalıyor seni. Kendimi bu konuda çok şanslı hissediyorum. Bu kitabı anlatacağım çok insan biriktirmişim. Seninle aynı dönemde yaşadığım için pek mutluyum. Çok şey yazasım var bu kitap ile ilgili. Kitapta bazı dizgi hataları ve anlamını kaybetmiş cümleler var. Hangimizin hayatı hatasız ki? Anlamını kaybetmiş insanlar ve kelimelerini kuramayan ağızlar mevcut. Teşekkürler kelimeler, teşekkürler Ferit Orhan Pamuk.

Veba GeceleriOrhan Pamuk · Yapı Kredi Yayınları · 20216,8bin okunma

·

36 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Deniz Dilbaz