"Bu cüreti neden daha önce göstermedin?" diye sordu sert bir sesle. "Bir işim yokken? Açlıktan nefesim kokarken? O zaman da aynı Martin Eden'dim ben, aynı sanat, aynı adamdım. Kaç gündür bu soruyu sorup duruyorum kendime. Sırf seninle de ilgili değil bu, herkesle ilgili. Görüyorsun işte, değişmedim ben ama bana insanların biçtiği değerin aniden değiştiğini görerek bu konuda kuşkuya düşmüyor da değilim.Kemiklerimin üstündeki et aynı et, ellerimin ve ayaklarımın her birinde aynı onar tane parmak var.Aynı insanım.Yeni bir güce kavuşmuş ya da yeni bir erdem kazanmış değilim.Beynim aynı eski beyin. Edebiyat ya da felsefe konusunda tek bir yeni fikir ortaya atmadım. Beni kimselerin istemediği zamanki değerim neyse, şimdiki değerim ondan farklı değil. İşte bu yüzden, beni neden şimdi istedikleri kafamı karıştırıyor. Beni ben olduğum için istemediklerinden eminim çünkü ben o beğenmedikleri eski benim. O zaman beni başka bir şey için istiyorlar demektir. Benim dışımda kalan ve ben olmayan bir şey için! O şeyin ne olduğunu sana söyleyeyim mi? Sahip olduğum ün ... Ama o ün ben demek değil ki ... O, diğer insanların beyinlerine yerleşmiş olan bir şey. Ha, tabii bir de kazanmış ve kazanmakta olduğum paracıklar var ama o paralar da ben demek değil. Onlar bankalarda Tom'un, Dick'in ve Harry'nin ceplerinde olan paralar. Sen de beni şimdi ünüm ve paralarım için mi istiyorsun? " Kalbimi kırıyorsun, "diyerek hıçkırıklara boğuldu Ruth." Seni sevdiğimi ve buraya seni sevdiğim için geldiğimi biliyorsun.
"Korkarım ki benim ne demek istediğimi anlamadın. "dedi Martin yumuşak bir sesle. Demek istediğim şu:Aşkının beni terk edecek kadar güçsüz olduğu bir zaman vardı. Eğer beni seviyorsan, nasıl oluyor da şimdi beni o zamana göre daha çok seviyorsun??
" Umut bunları ve beni affet "diye bağırdı Ruth heyecanla...
Sayfa 503Kitabı okudu
·
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.