ekho hatırlanmak istemiş
Yüreğe kök salan ruhlar var,her deniz kendi yıkıklığıyla göğün altında.Yansımalar nüksettikçe dalgalar hiddetle kayalara çarpıp nergisleri kıyıya bırakıyor.Bir sonbahar günü avuçlarımın arasına almışım birini,kurumuş sandıkların içinde;her parçası dağılmış diğerinden ötekine.Solmuş,renklerini yansıtmış yüzüne.Yankılarıma dokun,beni unut,nergis kokulu kayalarda beni hatırlamayı unutma.
Birikenler ve özellikle senin için biriktirilenler,her biri başucumda affedilmeyi bekliyor.Seni yaşatan gücündü;beni yaşatan gücünden kaçışlarım,soluklanıp kendi gücümü arayışlarım.Duyumsuyorum geceyi uyandıran yakarışlarını,kaçmam mümkün değil.Geçmişini unutmak adına kapısını çaldığın her kalpte kendini bulduğunu sanırdın.Şimdi kime bu feryadın,savaştıklarına mı yoksa çabana yenik düştüğün her ana mı?Yalnızlığın aynada seninle konuştuğunda kapı arkasından dinlerdim.Çığlıkların kulaklarımı kapatmama sebep olmazdı,aksine biraz daha yaklaşırdım.Dışarıya akıt isterdim içini yangına çeviren ne varsa ve asla küllerini yadsıma.Beni yanına al,solgun yapraklara bırakma.Sen güçlü doğansın,solmuş nergisin ruhunu ele geçirip renk cümbüşünde kendini yeniden yaratırsın.Acılarımdın,affedilmeyi beklerken tanrılaştırdığım ve bana bu denli canlı hisleri yaşatırken ölümlü hayatı anımsatandın uzun süre.Gidişini kabullendiğimde soğuktu,uzaktın,kar taneleri öldürürdü nergisleri.Kilometrelerce ötede gök başka renge kuşanmışken seni anımsamak burada olduğunun kanıtı değil midir?Zaman zaman yağmurun fısıltısı,zihnimde sesine karıştığında bu yağmur ikimizi de ıslatmaz mı?Yorgun yüzüne dokunur hiçliğim,ben seni yine severim.Geleceğinde çatlaktım,benden sızıp hayata karıştın.Bir nergis doğdu gözlerimden uzak;bir nergis onu kendime katacak parmak uçları bulamadığımda,yüreğimin kıyılarında can verdi.Güzeldi nergis,yakışmıştı sana.
Satırlarım son defa senin hatırına,hatırana...
·
27 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.