Kant ve Descartes'ın felsefelerine karşı çıkarak önemli bir anti-modernist duruş ortaya koyan Nietzsche ile modernizme tepki olarak doğan ve bugün yaşadığımız süreç olan postmodernizm ile arasındaki felsefi bağı irdelemiş yazar Robinson. Bu bağ kurma mantığını biraz daha açmak gerekirse, Kant'ın baştan sona, Descartes'ın ise ilk döneminin ana konusu olan akılcılık düşüncesi modernizm'in temel düsturudur. Yani aldığımız bilgiyi akıl süzgecinden geçirerek kabul etmek, aksi durumda o bilgiyi kabul etmemek modernizmin özünü oluşturur. Dünyayı ve hakikati bilmek de tamamen aklın boyundurluğu altına girmiş, her fiili işte mutlak pozitivizm aranmıştır. Nietzsche, hristiyan ahlakına söylediği gibi modernizmin bu özüne de eleştiri getirerek ''Tanrı öldü.'' demiştir. Tanrıyı öldürerek yerine aklı koyan modernist düşünce yetersiz kalmış, akıl ile insanı merkeze aldığı için tutarsızlıkla nitelendirilmiştir. Bu anlamda sert bir modernizm eleştirisi Nietzsche'yi postmodernist düşünce ile ilişkilendirilmesine neden olmuştur. Öyle düşünüyorum ki postmodenist düşünce sonrası düşünce sistemi de Nietzsche ile ilişkilendirilecek. Robinson, ikinci bağ olarak Nietzsche'nin ahlak karşıtlığı ile postmodernizmin kural dışılığını bir araya getirerek postmodern bir eserde mevcut ahlak ve etik anlayışın dışına rahata çıkılabileceğini Nietzsche'nin ahlak eleştirileriyle eşleştirmektedir. Nietzsche postmodenist midir? kurucusu mudur? Nietzsche söylenceleri postmodernizmin yol haritası mıdır? Bu büyük bir tartışma konusu olabilir. 21. Yüzyılın ilk çeyreğinde felsefi dünya henüz bu tartışmaya başlarken Nietzsche düşünceleriyle kendisini sonraki yüzyıllara taşımıştır bile.

Nietzsche ve PostmodernizmDave Robinson · Everest Yayınları · 200018 okunma

··

101 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Uğur De Molinari