Funda ve Rene, adı mutluluk olan bir tablonun içinde sessizce oturuyorlar. Onların hiç arkadaşı yok. Çünkü arkadaşlar iz sürüyor. Hele mutluluğun izini eğitimli bir köpek gibi sürüyorlar. Burunları hep kokluyor, mutluluk kokusu arıyorlar. Bu kokuyu aldıkları zaman ağızlarından kötülük salyası akıyor. Mutluluk yok edilmeli. Mutsuzlar, mutluluğu yok etmeye bayılıyor.
Sayfa 89Kitabı okudu
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.