nuray karenim: *Zorba, itaatkarın üzüntüsüyle beslenir... *Bir insanın yumrugu kadardır kalbi, derler. Demek ki kalbin kadar insansın. Avcunun içine düşen kalp kadar merhametin... *Her hikaye başladığı yerde bitiyordu.. *Her sabah baktığı aynada kendini bir türlü göremeyen ne kadar çok kadın var... *Kürek kemiklerinde, boyunlarında ve bellerinde...

*Zorba, itaatkarın üzüntüsüyle beslenir... *Bir insanın yumrugu kadardır kalbi, derler. Demek ki kalbin kadar insansın. Avcunun içine düşen kalp kadar merhametin... *Her hikaye başladığı yerde bitiyordu.. *Her sabah baktığı aynada kendini bir türlü göremeyen ne kadar çok kadın var... *Kürek kemiklerinde, boyunlarında ve bellerinde bitmeyen agrıları olur bu kadınların. Sevilmedikçe uçamaz, uçamadıkça iyilik yapamaz, iyilik yapamadıkları müddetçe de kanatlarının güzel altın tüylerini kaybedip sonunda onları yeryüzünde melek kılan o kanatlardan olurlar. Kanadı düşmüş kadınların agrıları, yasadıkları sürece dinmez. Omuzlarında, boyunlarında, bellerinde paslı bıçak agrıları, ah! *Zor iştir susmak... *Bir kadına en çok yakışan aşk işareti... Durmaksızın, nedensiz tebessüm etmesine neden olan o dudak kelebekleri... İki yanda, arsız, tazecik, güzeller güzeli iki kelebek... Bir kadın sevildikçe daha çok kanat çırpan kelebekler... *Yaş ne olursa olsun, insan her anladıgında bir kez daha aglar. Agladıktan hemen sonra en guzel suretine bürünür. Yıkanır cunku. Temizlenmektir aglamak. Yıkandıkca basladıgı yere, masumiyetine döner. Yıkandıkca, agladıkca, yer acılır yeni iç savaslara. Nefis ile gönlün büyük meydanında dövüşmeye güç toplar. *Doğum, anneyle bebegin yasamla ilk ortak mücadelesi, ağlaya ağlaya basladıkları ilk sefer... *Kadın duaları!.. O dualara ne çok gözyaşı karışır. Ve ah, o gözyaşları! ''Bir damlanın ağırlığı ne olabilir ki?'' diye düşünür insan. Oysa tartıya gelmez agırlıktadır bazıları... *Bir şeyi çok istemek... Bıçağı biler gibi o arzuyu bilemek!.. *Lorin.... Lorin ne güzel bir isim. Anlamı ne? ''Avuntu... Ninni... Aydınlık.. Avutmak için söylenen ninni... *Ömrü, büyük yanlışlardan örülü bezden bir kaleydi... *İnsan kızgınlığı, nefreti unutuyor. Bir tek pişmanlığı unutamıyor... *Fırtına herkesin başında eser ama sadece bazılarının çiçekleri dökülür... *Geçsin artık. Bitirmeyi bilin kederinizi. Kendi ölümünüze, ölmeden yanmayın... *Bir cihan kafes işte.. Geldin kondun. Kırıldı kanadın, yoruldun. Nefesin bitti, gözünü yumdun. Hepsi bu! *Bilirsiniz değil mi, insan dünyanın en büyük yalancısıdır kendine. İnanmak isteyin yeter ki; ne bahaneler bulur yürek.

Kitabı okudu

Bir Cihan Kafes İclal Aydın

13 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

nuray karenim