Nedir bu ölmeme günü ?
Babamlar Nevizade'de içki içerlerken, bir tombalacı dolaşıyormuş civarda. Babamların masasına gelmiş adam, çektikleri sayılara göre bahse tutuşmuşlar. Tombalacı, "eğer en yükseği ben çekersem masadaki şişeyi alır ve giderim," demiş. "Tamam," demişler ve herkes torbadan numarasını çekmiş, en yüksek sayı tombalacıya çıkmış. Tombalacı bunun üzerine, "bu masada oturan herkes bu şişeye imza atacak," demiş. Masadakiler kabul edip imzalarını atmışlar ama bir şart koşmuşlar: "Sana bu masadaki şişenin yanı sıra, bir şişe daha alacağız ama bu şişeyi seneye toplandığımız gün buraya getireceksin." Ertesi sene olmuş, aynı günde tombalacı çıkıp gelmiş, koymuş aldığı şişeyi masaya ve başka bir şişeyi alıp gitmiş. Bir ritüele dönüşmüş bu ve bu ritüele de "ölmeme günü" denmiş. Ne var ki, her sene o şişeden bir imza eksilmiş. İsa Çelik'in dediğine göre, en son şişe babamda kalmış. Ölmeme günü böyle, hiç aksamadı bu.
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.