Bizi biz yapan biz miyiz yoksa ailemiz mi? İşte bu sorunun cevabı burada, bu kitapta. Ülke olarak çocuk yetiştirme konusunda bence çok eksiğimiz var. Yani çocuk yapmayı biliyoruz ama maalesef yetiştirmeyi bilmiyoruz. Dur, sus, yapma, etme, bağırma, ağlama, koşma, göster oğlum amcana vs demek bizim için klasikleşmiş bir tabu olmuş. Her ne kadar yeni nesil bu tabuyu yıkmaya çalışsa da maalesef ki yıkım konusunda yetersiz kalmaktayız. Çünkü bizler de kalıplaşmış bu tabular içinde büyütüldük. Bence anne baba olmak için psikolojik testten geçmeliyiz, herkes anne baba olamaz ki olamıyor da bunun örnekleri maalesef günümüzde çok fazla. Bilinçli bir ebeveyn olmak istiyorsak önce kendi çocukluğumuzla yüzleşip olumsuz duyguları olumlu davranışlara dönüştürmeliyiz ve anne baba olmak isteyenleri psikolojik teste soksunlar, belirli bir eğitimden geçirsinler gerekirse anne baba olmaya hak kazandı diye sertifika versinler.. Kitabın en sevdiğim bölümleri ise; kendimizi test ettiğimiz anlar oldu. Çok keyif aldım ve kendimle yüzleştim .. Kitap aslında rutine binen temel sorunlarımız ile bizi yüzleştiriyor ve rutine bindiği için sorunlarımızı sorun olmaktan çıkartarak nasıl bir hata yaptığımızı bizim yüzümüze vuruyor. Kitabı bitirdiğimde ise her ne kadar hala içimde bir çocuk var ve ben o çocuğu öldürmedim desem de içimde ki çocuğu çok ihmal etmişim bunu fark ettim.. Herkesin kesinlikle okuması gerektiğini düşünüyorum , özellikle anne baba adaylarının ve içinde ki çocuğu kaybedenlerin .. İyi ki tanıdım seni Doğan Cüceloğlu.. İyi ki içimde ki çocuğu bana hatırlattın.. Ve iyi ki gelecekte nasıl bir anne olmam gerektiği konusunda bana öğütler verdin.. Rahmetle.. Günlerdir inceleme yap diye diye başımın etini yiyen