Çok itimat ettiğim bilim insanları tavsiye etmedikçe çok fazla kişisel gelişim kitabı okuyan birisi değilim. Yılda azamî 4-5 kitap. Spekülasyona dayalı kitaplardan ziyade refleksiyon temelli kişisel gelişim kitaplarını okuyabiliyorum ancak. Bu da onlardan biri. Selçuk Şirin hoca son kitabında atıfta bulunmuş. Batı’da “Nature or nurture?” şeklinde bir tartışma vardır. Yani doğuştan mı, çevreden mi? Türkiye’de böyle bir tartışma var mı bilmiyorum. Genelde daha ciddi(!) meselelerimiz var. Bu eserlerinde Ericsson & Pool, bir kişinin zirveye çıkışının nörolojik, psikolojik (özellikle öğrenme psikolojisi), fizyolojik, pedagojik boyutlarını ele alıyorlar. Onlara göre doğuştan gelen yetenek diye apriori bir şey yok. Kişinin bir alanda uzman/usta/master/elit haline gelebilmesi tamamen çevresel koşullara, özellikle çalışmaya bağlı. Özetle: Yetenek yok, çalışmak var. Tiger Woods’un eline daha dokuz aylıkken oyuncak golf sopası verdiğinizde çevresel koşullanmayı başlatmış oluyorsunuz örneğin. Yazarlar belli bir alanda değil, matematik, tıp, satranç, golf, yüzme yönetim, fizyoterapi, yazarlık, öğretmenlik vb. aklınıza gelebilecek tüm alanlarda en seçkin olabilmenin temel kurallarını tespit etmişler. Yazarlara göre zirveye çıkmak için takip edilmesi gereken izlek aşağıdaki gibi. Bu adımlara riayet etmeden kendi alanında en iyi(lerden) olmak çok zor. 1) Kendini tanıma (artı/eksi yönler). 2) Hedef koyma. 3) Planlama (SBF’lilerin stratejik planlamayı isimleri gibi bilmeleri gerekiyor.) 4) Çalışma (çok değil; amaçlı, bilinçli ve etkin), 5) Geri bildirim alma. 6) Sebat/ısrar etme (pes etmeme). 7) Motivasyon. Yazarların dikkat çektiği bir konu daha var. Tabii ki çocukların hevesleri önemli ancak ebeveynlerden ve rehberlerden (öğretmen/danışman/koç) de duygusal ve teknik destek şart. Anne-babalar için bu, maddî-manevî fedakârlık demek. Bu konuda benim annem ve babam en iyi örnekler. Sağ ve var olsunlar. Koçlar ise size hem ne yapmanız gerektiğini hem de nerede, ne yanlış yaptığınızı söyleyecek, geri bildirimde bulunacak insanlar. Onlar olmadan bu süreci yürütmek birazcık zor. Benim daimî kanaatim başarının sadece tek kişinin elinde olmadığı, eğitim sistemi, aile, rehber, beslenme ve sağlık politikalarının müşterek sonucu olduğu yönünde. Yazarlar da üç aşağı beş yukarı bu anafikri savunuyorlar. Sadece uzmanlaşmanın sihirli formülünü arayanların değil, mevcut/müstakbel ebeveynlerin ve eğitimcilerin de okumaları gereken bir kitap. Son kertede başarılı çocuk, başarılı yurttaş; o da –toplam kalite yönetiminin mantığı gereği- başarılı toplumdur. Kitabı okuduktan sonra Rocky (1976), Karate Kid (1984), Kickboxer: Kana Kan (1989), Milyon Dolarlık Bebek (2004), Whiplash (2014), Dangal (2016) ve Cep Herkülü: Naim Süleymanoğlu (2019) izlerseniz eserin çalışmaya/pratiğe yaptığını vurguyu daha iyi idrak edebilirsiniz diye düşünüyorum.

ZirveRobert Pool · Buzdağı Yayınevi · 201837 okunma

·

294 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

ali doğan