Lisedeyken Anna Karenina'yı okurken çok büyük bir edebi zevk duymuştum. Savaş ve Barış'ta aynısı olmadı. Bunun en önemli sebebi kitabı okumadan evvel dizisini izlemiş olmam ve dolayısıyla konuyu bilmemdi sanırım. Savaş ve Barış aslında daha ziyade savaş temasına odaklanan bir roman. Austerlitz ve Borodino Savaşları ve sonrasında da Moskova'nın işgali kurgunun ilerleyişinde tarihsel fonu oluşturuyor. Bu bağlamda türü açısından tarihi roman olarak nitelendirilebilir. Çoğu klasik-sever okur gibi Saint Petersburg sosyetesindeki kadınlara, onların kostümlerine, balolara ve at arabalarına merakım var. Tüm bunlar romanda olmakla birlikte ön planda değildi. Romanda her şeye ama her şeye savaşın gölgesi sinmişti. Savaşın karşı konulamaz hükmü aşka, eğlenceye, dansa izin vermiyor çünkü bu dar vakitlerde. Kahramanların yaşamları da haliyle savaşa göre şekil alıyor. Çünkü fiilen savaşın olmadığı zamanların pek de barışçıl geçtiği söylenemez. Baş karakterler ya kendisi ya da çevresiyle hep bir çatışma halindeler. Benim en beğendiğim, Prens Andrey Bolkonski'ydi. Çünkü baştan sona kadar tutarlı bir şahsiyete sahipti ve hayatla ilgili düşünceleri gelişmeye açık bir seyir halindeydi. Piyer Bezuhov kadar hiçbir romanda "aptal" bir tip görmedim bu zamana kadar. Evet, amacı ulviydi. Hayatın amacını bulmak, Tanrı'ya inanmak istiyordu. Bu amaç uğruna mason olması, Napolyon'u öldürmeye kalkıştıktan sonra kendini tutuklatması sonra esir düşmesi ve nihayetinde hayatın anlamını Nataşa'da bulması çok zengin ve macera-perest bir aristokratın sırf işsizlik ve başıboşluktan kaynaklanan sergüzeşti gibiydi. Tam da kendine göre birisini buldu. Natalya Rostova için kullanabileceğim en iyi kelime "histerik" olur herhalde. Kendini tanımayan, ne istediğini bilmeyen ama aynı zamanda her şeye de sahip olmak isteyen şımarık bir genç kız profili çizen Natalya'nın nişanlıyken birdenbire nişanını bozup başka bir erkekle kaçmaya kalkışması romanı avamlaştıran bir olaydı ve kızın bu hercai yapısı çok göz tırmalayan bir özellikti. En sağlam karakterli, en dürüst ve en haline acınası Sonya idi. Diğer karakterlerin hepsi verdikleri sözlerden vazgeçip başka sevgililer başka amaçlar peşinde koşarken Sonya'nın Nikolay'a olan bağlılığı ve fedakarlığı en takdire şayan hareketti. Bu bakımdan Prens'ten sonra en sevdiğim karakter Sonya oldu. Elen Bezuhova, Dolohov, Matmazel Bourienne de zaaflarıyla romanı güzelleştiren isimlerdi. Romanda geçen yüzlerce ismin bir şekilde savaşa neden olup ve sonra barışın oluşmasına katkı yaptığı kesindir.

Savaş ve Barış (2 Cilt Takım)Lev Tolstoy · Can Yayınları · 201721bin okunma

·

25 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Tuğba AFACAN