Bir zamanlar benim güzeller güzeli,çocuk kalpli,çiçek ruhlu bir arkadaşım varmış,bu arkadaşım yıldızlarla sohbet ederken onlara ince ve çocuksu sesiyle kardeşlik türküleri söylermiş,sonra bir gün yıldızlar onu gökyüzüne davet etmiş, "dünya sana uygun bir yer değil arkadaş,katıl aramıza,terk et orayı" demişler,hemen kabul etmiş Gülbahar,pır pır uçuvermiş bir gece vakti,sonra gökten bir kitap düşmüş,gece aydınlanmış ve sabah olmuş.Gecenin, gündüzün,bu kitabın ve Gülbahar'ın hikayesi budur.Bir anda uydurdum ama bence güzel hikaye,peki ya sizce? :)
Gülbahar; benim çiçek ruhlu,çocuk kalpli,dünya tatlısı arkadaşım...
Kitabındaki biyografisi daha da samimi:"
"1994'te Çorum'da,Hasandeğen köyünde doğdu. Çiftçilik yapan anne ve babasından mücadele etmeyi, topraktan ise üretmeyi öğrendi. Çocukluğuna dair en güzel anıların kahramanı kara gözlü kuzuları ve bal gözlü köpeği biber...
Hep çok kitap okuyan, çok hayal kuran ve yalnızca edebiyat derslerinde konuşan bir çocuk oldu. Amasya Üniversitesi'nde Türkçe öğretmenliği eğitimi aldı.
2019 yılından bu yana Hatay'da çiçeği burnunda bir öğretmen.
Hep çocuklarla iç içe olmayı ve içindeki çocuğu özgürce yaşatmayı düşlüyor.
Kuş Kuş ellerim ilk kitabı."
Biyografisinde belirtilen doğa,hayvan,edebiyat ve çocuk sevgisini sıcacık şiirlerinde öylesine fark ettim ki.Çünkü sıcacık ruhu,sıcacık mısralarıyla harmanlanmış,içimi ısıttı!
Çocuk kitabı yazmak zordur arkadaşlar. Daha doğrusu "çocuk kitabı" diye kategorize edilen ve büyüklerin okumak için burun kıvırdığı kitaplar aslında yüksek bir bilincin ve duyumsamanın ürünüdür. "Küçük Prens,Şeker Portakalı,Pal Sokağı Çocukları,Martı-Livingston,Çocuk Kalbi,Küçük Kara Balık" vs.
Gülbahar'ın çocuk cıvıltılarıyla dolup taşan şiirleri,bilmeceleri,tekerlemesi vs. bence kesinlikle yalnızca çocuklara hitap etmiyor,biz yetişkinliklerin de algılaması gereken yahut algıladığımız halde unuttuğumuz birçok gerçeği;Gülbahar, sıcacık kelimeleriyle bizleri sarıp sarmalayarak hatırlatıyor: Çocuk,doğa,hayvan,kitap,aile sevgisi vb.
En son,çocuk kitapları açısından Nazım Hikmet'in "Sevdalı Bulut" kitabını okumuştum."Kuş Kuş Ellerim" bu kadar zamanın ardından okuduğum ikinci masal,bilmece,tekerleme tadında okuduğum ikinci şiir kitabı.
Kitabın arka kapak yazısında belirtildiği gibi: "Kalbinde serçe sürüleri cıvıldayan, çocuk ruhlu şiirler...
Bu şiirler pır pır okuyor,
mavi bir kardeşlik türküsü söylüyor,
yıldızlarla söyleşiyor.
Duygularla dans eden sözcüklerin
hem merak hem coşku dolu ritmiyle...
Uyaksız,kuralsız,özgürce...
Son olarak kitabı resimleyen Aren Selvioğlu'nun,müthiş keyifli resim tasarımlarından da bahsetmesem olmazdı.Çizimleri çok beğendim.Onun da ilk profesyonel kitap çalışmasıymış bu.Ne hoş bir tesadüf.Gülbahar'la birbirlerine ne hoş bir enerjiyle yakışmışlar.
Ve Gülbahar; benim canım arkadaşım; emekçi,idealist,çalışkan,duyarlı ve çiçek kalpli dostum,seninle gurur duydum,büyük cesaret çocuk kitabı çıkarabilmek.Sen hep yaz.Ama hep böyle şiirler yaz.Beni çocukluğumun sümüklü anlarına,beslenme çantama ve üstüme yemek dökülmesin diye boynumdan belime uzanan o tuhaf renkli bezlerin dünyasına götür,bu dünya çok kötü,senin sayende kirlenmemiş bir dünyaya kısa bir süre de olsa sığınabildim.
Hep destekçinim, hep yanındayım canım.Hep!
Emeğine,ruhuna sağlık!
Gülbahar Aygün
Merhaba güzel arkadaşım, sen ne kadar güzel bir kardeşlik türküsü söylemişsin. Bayıldım! Masmavi...
Bilincin, ruhun bin yıl yaşasın esenlikle. Yaşasın ki seninle ve şiirlerinle daha da güzelleşsin yaşam.
Bu içten tümcelere dökülen emeğin için de teşekkür ederim. O kadar mutlu oldum ki. Var olasın. 👏💐
Sevgimle.🌺
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.