Gönderi
Netoçka Nezvanova
Dostoyevski'nin hayatını her zaman sürgün öncesi ve sonrası olarak ikiye ayırmışımdır. 10 yıl sürgünde kalmış ve idamın kıyısından dönmüş bir adam ile genç bir yazarın arasında çok büyük farklar vardır.
Netoçka Nezvanova genç yazarımızın sürgüne gittiği için tamamlayamadığı bir eserdir. Yani yarım bir eser, bence tamamlansa yazarın baş yapıtlarından biri olurdu. Sürgünden sonra da neden tamamlamamış bilmiyorum. Sonuç olarak kader, bazen kalemi elimizden alıp yolu kendi çizmek istediği için bazı şeylerin önüne geçemiyoruz.
Ne kadar yarım kalsa da bu eser mutlaka ama mutlaka okunmalı. Eğer yazarı sevip ve onu bütünüyle zihninize kazımak istiyorsanız, bu kitabı okumazsanız bu istedikleriniz gerçekleşmeyecek.
Yazarın 1846 yazdığı ilk eseri İnsancıklar ile bir genç yazar için ne kadar başarılı olduğunu biliyoruz. İnsancıklarda gördüğümüz toplumsal eleştiriyi yapan yazarı hepimiz, aslında içimizin tanrısı olarak tanıyoruz. Ve yazar en çok bilinen eserlerinin hepsinde hep insanı incelemiştir. Onun ruhunu ve benliğini karakterlere bölmüştür. Suç ve Ceza ve Karamazov Kardeşler bunun en iyi örnekleridir.
Bu eserlerin çoğunu sürgünden sonra yazmıştır. 2 farklı Dostoyevski olduğunu tam bu noktada anlamış oluyoruz. Karamazovların sarı gülüşü idamdan kurtulduğu zaman çehresinde belirmiştir. Ama sürgün yıllarının yeşertip dallandırdığı asıl Dostoyevski'nin mutlaka bir yerlerde tohumu olmalıydı. İşte o tohumun atıldığı yer yani eser Netoçka Nezvanovadır.
Yazarın toplumsal eleştiriden yavaş yavaş insanın iç dünyasını inceleyip bunu kağıda döktüğü eser olan Netoçka Nezvanova yazarın edebiyat yolundaki mihenk taşıdır. Dostoyevski'nin karakter ve ruhundaki değişim kıvılcımlarını görmek için mutlaka okunmalı...
·
18 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.