Bazı insanlar vardır; izlediği filmlerden etkilenmez, okuduğu şeyleri dikkate almaz, hayalle gerçeği bağdaştırmaz ve senaryoların gerçeğe dönüşmeyeceğine inanır. Ben o insanlardanım, hiçbir zaman bir kitaptaki bana zıt olan düşünceyi yargılamadım, bir filmdeki aykırı şeyin üzerinde durmadım, ama bu kitapta takıldığım bir yer oldu. "Aşk, sırf onu bırakıp giden olmamak için ondan sonra ölmeyi dileyebilecek kadar aklını kaçırmaktı." Duraksadım. Sevgi bu muydu gerçekten? Şimdiye kadar hep sevdiğim insanlardan önce ölmeyi diledim ben. Hiçbir zaman sevdiğim bi insanın yanımda ölmesini istemedim, bu acıya katlanamazdım çünkü, biliyordum. Bu bencillik miydi? Benim katlanamayacağım acıya sevdiklerimin katlanmasını istemek bencillikti. Peki, bu durumda yeterince sevdiğim insanın bu acıya maruz kalması durumu daha katlanılmaz hale getirmez miydi? Benim maruz kalmamdan bile daha katlanılmaz. Beklentilerimi karşılayan bir kitap değildi belki evet, bir beklentim de yoktu kitaba başlarken zaten, ama bu konuya daha önce hiç bakmadığım bir bakış açısından bakmamı sağladı.

01:01 Bugün Adımı Sen KoyN. G. Kabal · Ephesus Yayınları · 20204,951 okunma

·

27 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nil ay