Seçme hikayelerinin içinden "Raşomon" hakkında konuşmak istiyorum.Akira Kurosawa'nın da bu öyküden esinlenerek çektiği o mükemmel film "Rashomon".Okuduğum kitabda Azerbaycan dilinde "Ormanlıkta" diye çevrilmişdi.Film ve kitab konularını birleştirerek bir incileme yazmak istiyorum. 6 kahramanımız (oduncu,rahib,köylü,samuray ve onun karısı,haydut)üzerinde cereyan eden hadiselerde insanın kendi menfaatını korumak ve görmek istediği kişiliği ortaya koymak için söylediği yalanlar, insanın çektiği acılar ve onlardan arınmak için iyilik içgüdülerinin uyanması,korkaklığını cesaret yalanlarıyla kapaması gibi konular üzerinde işleniyor. "İnsan ilk önce kendine,sonra diğerlerine yalan söyler.İnsanın özündedir yalan söylemek.Kendine bile dürüst olamaz." kavramını işleyen Kurosawa filmde uzun ağaçların yeşil yaprakları arasından yere ulaşmaya çalışan güneş ışıkları ile: "Hakikat önce çok uzaklardadır,ancak zamanla uzun ağaçların yeşil yapraklarının arasından yere ulaşır.Hakikat eninde-sonunda bizi bulur." cümlelerini söyler.Ünlü yönetmenin filmlerinde çoktur böyle felsefi mesajlar. "いきる(yaşamak)" adlı filminde de "Happy Birthday" şarkısı eşliğinde doğum günü kızının merdivenlerden aşağı indiğini görmüşdük.Peki ya hiç dürüst oluyor muyuz kendimize?Ne sıklıkla kendimize yalan söylüyoruz?Bu yalanlar otomatik bir alışkanlığa mı dönüşdü?Hakikat-insan için yanlışlarını örtme amacıyla düzenlenmiş uydurma bir yalan olabilir mi?Herkesin hakikati kendine göre doğrudur.Peki bu hakikat gerçekten doğru mu?Gerçekte olan nedir? Çok sevdiğimiz bir Azerbaycan yazarı Bahtiyar Vahabzade'nın böyle bir cümlesi vardır:"Allahım,beni nefsime kul eyleme.Çünkü başımıza ne geliyorsa,ondan geliyor".Kitabda da nefsin insanı nasıl kudretle idare etdiğini,çoğu zaman insanın ona karşı koyamadığını görüyoruz.Nefsiyle baş eden insan tüm dünyayı karşısına ala bilir.Nefis çok güçlü bir haldır.Ondan kurtulmak ise güçlü bir erdemdir. İnsan travmalarıyla şifa bulur.Özünde her şey aynıdır.Dünyada var olan bütün olaylar "iyi" ve ya "kötü" diye tanımlanmamalıdır.O "iyi" ve ya "kötü"yü insan yaratıyor.Her şey olaylara nasıl baktığımız,duyduğumuz,işitdiğimiz ile alakalıdır. Hikayeyi okuduktan sonra kendinize sorun :"Katil kimdir?Kimdir dürüst olan?". Düşünüyorum ki,bu sorulara verdiğimiz cevaplar bizim özümüzü,neye inandığımızı,bu inançların özünü bile ortaya koya bilme gücündedir. İnsanın acılarını,yalanlarını,korkaklığını ortaya koymadan ziyade psikolojik etkiler bıraka bilen ve bu etkileri incelemeye teşvik eden bu hikayeyi okumanızı ve filmini izlemenizi tavsiye ederim. P.S.Kitab okurken klassik müzik dinlemeyi sevenlerdensinizse,hikaye eşliğinde size "Adagio by Secret Garden" müziğini öneriyorum.

Raşōmon ve Diğer ÖykülerRyunosuke Akutagava · Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi · 2010317 okunma

·

306 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Guliyeva Dunya