İbis, Latin edebiyatının büyük ozanlarından biri olan ve imparator Augustus döneminde yaşamış olan ve yine imparator Augustus tarafından sürgün edilen Publius Ovidius Naso’nun sürgünde Roma’daki bir düşmanını hedef alarak yazdığı ve toplam 644 dizeden oluşan, tek bir dizesinde bile düşmanının adını vermeden lanetler yağdırdığı ve acılı bir şekilde ölmesini dilediği iambus vezninde kaleme aldığı şiiridir. Şiire ismini verdiği İbis; Mısır’da bataklık alanlarda zehirli hayvanlar, yılanlar ve akreplerle yaşadığı düşünülen bir kuştur. Publius Ovidius Naso’nun şiirinde hedef aldığı kişinin arkadaşı olan ve sürgünden sonra ozanın malına ve mülküne zorla el koyan İskenderiyeli Gaius Iulius Hyginus olduğu düşünülmektedir. Zira ozanın, Mısırda yaşayan bir kuş olan İbis ismini kullanarak yine aynı bölgeden gelen Gaius Iulius Hyginus’u işaret ettiği düşünülmektedir.