Tolstoy, 1852 yılında yazdığı ''Kazaklar'' romanında iki ayrı dünyanın kültürel çatışmasını, karakterlerin birbirleriyle ve kendi içlerinde yaşadıkları ahlaki çatışmalar üzerinden okuyucuya sunmuş ve bu çatışmanın şekillendirdiği kurgunun içinde insani bir soruya cevap aramıştır. Bu, sevginin ve özverinin ne olduğudur. Kitaptaki asıl çatışma, dönem Rusya'sındaki hem kültürel hem ekonomik yönden iki ayrı sınıfı temsil eden aristokrasi dünyası ve tamamen gelenekler çerçevesinde yaşayan dağlardaki savaşkan Kazaklar (Slav kökenli olan Kazaklar) arasındadır. Yazar bize bu çatışmayı, amacı biraz macera ama daha çok özgürlük arayışı olan aristokrat kökenli ana karakterin yedek subay olarak Kafkas coğrafyasına gelmesi ve bu coğrafyada yaşadığı iç çelişkiler üzerinden anlatmaktadır. Ana karakter bölgedeki sade ve medeniyetten uzak yaşam sayesinde her geçen gün kendini daha özgür hissetmektedir. Artık eski hayatı ona anlamsız görünmektedir, eskiden mutluluk kaynağı olan şeyler ona mutluluk vermemektedir. Kendini doğanın bir parçası gibi hisseden karakterimiz artık mutluluğu başka insanlar için özverili davranmakta aramaktadır. Bu durum karakterin bölgede yaşayan savaşçı kazaklardan birinin nişanlısına aşık olmasıyla değişir. Bu nahoş durum karşısında ne yapacağına karar veremez ve bir sıçrama yaşayıp kendine; ''Başka insanları sevmenin, onlar için fedakarlık yapmanın hiç de zevk sağlamadığını fark eden insan; başkalarını sevmekten vazgeçmez mi?'' sorusunu sorar. Romanın insana dair en önemli yargısı sorunun cevabındadır. Bu soruyu ve ötesini romanın sürükleyiciliğine kapılmak isteyenlere bırakalım. Sonuç olarak Tolstoy'un diğer eserlerindeki gibi bu eserine de bir kelime dahi eklemek mümkün değildir. Kazaklar, insana dair farkındalığını artırmak isteyen herkese tavsiye edilebilecek nitelikte bir eserdir.

KazaklarLev Tolstoy · Antik Kitap · 20154,258 okunma

·

4 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

BAYER