Sarhoşu bile...
Hz. Ömer zaman zaman geceleyin Medine sokaklarında gezerdi. Yine böyle bir gece, bir kişinin evinde şarkı söylediğini işitti. Evin duvarına tırmanıp içeri girdi ve içki içerek eğlene adama:
-“Ey Allah’ın düşmanı! Kendisine isyan ederken Allah’ın seni insanların gözünden gizleyeceğini mi zannediyorsun?” dedi. Bunun üzerine adam şunlan söyledi:
-“Ey Mü’minlerin Emîri! Acele karar verme. Çünkü ben Allah’a bir konuda isyan ederken sen üç konuda isyan etmektesin. Şöyle ki: Allahu Teâlâ;
“Sakın tecessüs etmeyiniz (insanların ayıplarını araştırıp, gizliliklerini açığa çıkarmayınız)!” (Hucurat 49/12) buyurmaktayken sen tecessüste bulundun. Allahu Teâlâ;
“Evlere kapılarından giriniz!” (Bakara 2/189) buyuruyor; sense evime duvarıma tırmanmak suretiyle girdin, Allahu Teâlâ:
“Sizin olmayan evlere izin istemeden, aile efradına selam vermeden girmeyiniz.” (Nur 24/27) buyurduğu halde sen bunu da çiğnedin!” dedi. Bunun üzerine Hz. Ömer (r.a.) ona:
-“Eğer seni affedecek olursam, sen de beni affeder misin?” dedi.
Onun “Evet!” demesi üzerine de onu affederek oradan ayrıldı.
Sonra Hz. Ömer elbisesiyle ağzını kapatıp ağlayarak çıktı. Dışarıda kendi kendisine:
-“Eğer Rabb’i onu bağışlamayacak olursa annesi Ömer’in matemini tutsun! Bu ihtiyar, yapmakta olduğu işi kendi ailesinden bile gizliyordu. Bundan böyle ‘Nasıl olsa Ömer beni gördü!’ diyerek bu işi hiç terk etmeyecektir” diyordu.
Bu ihtiyar bir zaman Hz. Ömer’in meclislerine gelmedi. Nihayet bir gün kendisini gizleye gizleye gelip cemaatin son saflarından birine oturdu. Onun gelişini gören Hz. Ömer (r.a.)
-“Şu ihtiyarı bana getirin!” dedi. Birisi kalkıp o ihtiyarın yanma giderek ona:
-“Mü’minlerin Emîri yanına gelmeni istiyor” dedi. İhtiyar, Hz. Ömer’in kendisine bir ceza vermesinden korkarak yavaş hareket ediyordu. Hz. Ömer (r a.):
-“Yaklaş, yaklaş!” diyerek onu yanına oturttu. Sonra kulağına eğilip ona:
-“Muhammed’i hak Peygamber olarak gönderen Allah’a yemin ederim ki o gece gördüklerimi hiç kimseye söylemiş değilim. Aynı şekilde o sırada yanımda bulunan İbn Mes’ud da bunlardan hiç kimseye bahsetmemiştir”
dedi. Bunun üzerine o da Hz. Ömer’in kulağına şunları söyledi:
-“Ey Mü’minlerin Emîri! Muhammed’i hak peygamber olarak gönderene yemin ederim ki ben de o geceden beri, görmüş olduğunuz o işe yanaşmadım.”
Bunları işiten Hz. Ömer (r.a.) yüksek sesle tekbir getirdi. Sebebini kimse anlamış değildi..
Sayfa 49 - Pınar YayınlarıKitabı okudu
··
27 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.