Ama, burjuvazinin meclisler aracılığıyla hüküm süren ve yasa çıkaran kesiminin, devlet borçlanmasında doğrudan çıkarı vardı. Devletin bütçe açığı, tam da spekülasyonlarının asıl konusu ve zenginleşmelerinin temel kaynağıydı. Her yılın sonunda yeni bir açık. Her dört beş yılda bir yeni bir borçlanma. Ve her yeni borçlanma, mali aristokrasiye, yapay olarak iflasın eşiğinde tutulan devleti dolandırmak konusunda yeni fırsatlar sunuyordu: Devlet, bankacılarla en elverişsiz koşullarda anlaşmak zorundaydı.