Ölmeden önce okumanız gereken kitaplar listesine Pulitzer ödülü almış bu kitabı ekleyin. Gazap Üzümleri; Amerika’nın Büyük Buhran döneminde yazılmış, hayatın açlık, yoksulluk, ölüm ve çaresizlik gibi tüm gerçekliklerini bir araya getiren, tıpkı bir tarih kitabı gibi 1930’lu yılların şartlarını bütün canlılığı ile bize betimleyen ve içinde onlarca farklı deneyimi barındıran bir başyapıt… Küçük bir aile hikâyesi gibi başlayan kitap, aslında çok daha farklı, daha büyük bir parçanın ufak unsurları gibi gelişiyor. Kapitalizmi iliklerine kadar eleştiren bir kitapla karşı karşıyasınız. Romanda kapitalist sistem tüm çıplaklığıyla gözler önüne serilmiştir. Gazap Üzümleri’nde Joad ailesinin yaşamıyla tanıklık ettiğimiz buhran ve göç sorununun bir benzeri bugün bizim topraklarımızda da yaşanıyor. Ankara ve diğer illerimizde Joad’ların külüstür Chevrolet’ine benzer eski model Samand arabalarla göç eden, iş arayan, hayatta kalmaya çalışan Suriye’li insanları anımsıyoruz okudukça. Fark ediyoruz ki göçmenlere ya da mültecilere kızmak onları göçmenliğe, mülteciliğe zorlayan gerçek sorumlularla kavga etmekten kaçmak oluyor aslında. Düşünsel ya da milliyetçi kaygılarla mültecilere saldırmak nefret söylemlerinde bulunmak korkunç birer hata. Hepimizin tanık olduğu noktalara değinmek istiyorum Suriye’liler Türkiye’de çalışmaya başladığı zaman işçilerimizden sert tepkiler görmüştük bizden 2 kat az paraya çalışıyorlar bizi işimizden ediyorlar gibi sert nefret sözlerine şahit olmuştuk kitapta bunların hepsine şahit olacaksınız. Hangi ırktan olursak olalım sonuçta insanız ve gerçekten bizi birbirimizden ayıran tek şey yine bizleriz. Göç edenler yine Amerikalı ama California'dakiler gidip Oklahama'dakilere 'Okie' diye lakap takıyor ve onları aşağılıyorlar. Var mı böyle bir şey? Nasılsa insanlar aç diye, başka seçenekleri yok diye adamları saati on sente çalıştıranlar bile var ki bu durumda çocukların karınlarını doyurmak mümkün değil... Polisler insanları aşağılıyor, "A" deseler kodese tıkıyorlar. Dönüp kendi hayatımıza baktığımızda insanın insanı nasıl sömürdüğüne nasıl tükettiğine şahit oluyoruz. Oysa ki Kapitalizm sokakta bir ekmek parası için dilenip gün sonunda ticari taksiye binip evine yol alan o dilenci kadar mutlu ve tehlikelidir. Bana Gazap Üzümleri kitabını nasıl tanımlarsın diye sorarsanız cevabım ; tam anlamıyla bir dayanışma destanı olarak tanımlamak olur . Yoksulların ve zenginlerin dayanışması. İnsan, paranın ve onun olanaklarının çeşitli isimleri altında ezilmeye mahkûm edilirse zenginlerin yakın zaman içinde gerçekleşecek hiçbir şeye şaşırmamaları gerekir. Bay Steinbeck bizzat kendisi diyor: “Korkulacak zaman, İnsan’ın bir ülkü uğruna acı çekmeyi ve ölmeyi reddettiği zamandır.”