m: Mezarlıktayken dokuz on yaşlarında bir çocuk yanıma geldi. Hiçbir şey söylemedi ilk başta. O anki kafayla bende soru sormadım zaten. Öyle beş dakika boyunca sadece karşımda durdu. Sonra o küçük elleriyle gözyaşlarımı sildi. Sanki anlıyormuş gibi saçlarımı geriye doğru itti. Alnımı öptü, sarıldı. Daha sonra tam karşıma oturdu, oturduktan...

Mezarlıktayken dokuz on yaşlarında bir çocuk yanıma geldi. Hiçbir şey söylemedi ilk başta. O anki kafayla bende soru sormadım zaten. Öyle beş dakika boyunca sadece karşımda durdu. Sonra o küçük elleriyle gözyaşlarımı sildi. Sanki anlıyormuş gibi saçlarımı geriye doğru itti. Alnımı öptü, sarıldı. Daha sonra tam karşıma oturdu, oturduktan sonra gözlerimin içine bakıp, "Annemin gözleri de senin gözlerin gibi elaydı. Annemde çok ağlardı geceleri. Gündüzleri sürekli yemeni kenarlarına el işi yapar, akşamları hepimiz yatınca banyoda sessiz sessiz ağlardı. Sessiz ağladığını düşünürdü ama ben duyardım. Annem banyoda ağlardı, ben yatağımda. Ezan okununca önce namazını kılar, sonra gelir benim üstümü örterdi. Bizim her günümüz böyleydi abla. Sonra bir gün gece annem ağlamadı. İlk başta çok mutlu oldum abla biliyor musun; annem ağlamadı diye? Ama o gün annem namaz kılmak içinde kalkmadı, gelip benim üstümü örtmedi. Ben o gece hiç uyumadım abla. Sonra dayanamadım, kalktım gittim annemin yanıma. Üstünü açık bırakmış, buz gibi soğuktu teni çok üşümüş. Elimden geldiğince üstünü örttüm sonra da yanına yatıp anneme sarıldım. Orada uyuya kalmışım bende. O gün öğlen ben uyandım ama annem yine uyanmadı. Annem çok yorulurdu abla, o kadar çok yorulurdu ki, tahmin edemezsin. Ben o gün abim gelene kadar bekledim annemin uyanmasını ama uyanmadı annem hiç. Annem çok yorulmuş abla, öyle dediler bana. Annen çok yoruldu Ali, uyuyacak artık ama yine de hep yanında olacak, seni sevecek dediler. Bak benim annem şimdi çok iyi abla. Dinleniyor gittiği yerde. Artık elleri yara olmuyor annemin, artık gözleri şiş değil, artık sırtında morluklar yok abla. Şimdi bu mezarın altında yatan kişide öyledir abla. Dinleniyordur, iyidir. Bak benim halam dedi ki, insanlar çok yorulduğu zaman gider böyle. Demek ki o da çok yorulmuş abla. Şimdi o yanımda yok diye ağlama. Hem seni böyle görüyor ya çok üzülür." Ben çocuğu dinlemek dışında bir şey yapamadım. Biraz daha oturduktan sonra kalktı. Yerdeki izmaritleri ve elimdeki şişeyi gösterdi. "Babamda böyle çok içerdi. Babam içtikçe annem ağlardı, üzülürdü. Sen üzme abla burada uyuyan kişiyi. İnsanı sevdiği kişi üzünce geçmezmiş o yara, abim demişti. Sen kimseyi üzme abla, kimsede geçmeyecek yara olma. Çünkü senin gözlerin çok güzel abla," dedi... Sonra arkasını dönüp gitti...

··

122 görüntüleme