Korku iki türlüdür ;
biri haksız yere ev bark söndüren zorbaların zulmünden korkmaktır. Bu korku, gönüllerde o zorbalara karşı nefret ve istikrah uyandırır. Öteki de en yüksek kuvvet ve kudret sahibi olduğu halde suçları bağışlıyan, hacetler bitiren af ve ihsanı bol, keremkar bir zatı sevmek neticesi olan korkudur. Bu korku gönüllerde, o zata karşı derin bir saygı husule getirir.