Kişisel problemlerden dolayı ara verdiğim bu kitabı sonunda bitirebildim. Sevinsem mi yoksa böyle muhteşem bir eserin sonuna geldiğim için üzülsem mi bilemiyorum. Ama kitabın sonunda gözümden birkaç damlanın aktığını biliyorum. Jan Valjan karakteri artık hayatımda önemli bir yere sahip. Onun sahip olabildiği güce ve inanca sahip olabilseydik de her şeyden kolayca vazgeçip, hemen ümidini kaybedip ye’se düşen birileri olmasaydık. Belki bundan sonra, bu kitaptan sonra kendi hayatımda bir şeyler değişir… Panama yayınlarından çıkmış olan kısaltılmış sürümünü okudum. O kadar etkileyiciydi ki tam metin halini de kesinlikle okuyacağım. Aşağıda kitapta geçen karakterlerden bahsettiğim için Spoiler olabilir. Okumadan önce ona göre düşünün. Kitapta bir sürü karakter olduğu için aklım karışmadı değil. Lakin ilerledikçe her şey yerli yerine oturdu. Tenardiyen ailesinden ne kadar nefret ettim anlatamam. İşleri güçleri üçkâğıtçılık olan, zenginken dipleri boylayan ve sonunda dağılan bir aile… Javer’i sevmemiştim ama sonradan ısındım. Takıntılı bir kişiliği var. Kurallara bağlı yaşayan bir polis şefidir. Hayatını da bu kurallardan birine uymadığını için kendi sonlandırır. Fantin talihsiz bir kadındır. Kızı için her şeyi yapabilecek bir anne. Kızının özlemiyle ölür. Yetim, öksüz küçük bir çocuk olmasına rağmen büyük acılara göğüs gören Kozet… Jan Valjan sayesinde hayatı kurtulur. Oğlunun özlemiyle yaşayan, onu sürekli uzaktan izleyen ve kucaklayamadan bir damla gözyaşı dökerek hayata veda eden Binbaşı Baron Pontmercy… Babasını öldükten sonra tanıyan, onu taparcasına sevmeye başlayıp, sonradan onun görüşlerini benimseyip dedesine rest çeken Marius Pontmercy. Jan Valjan kızı gibi gördüğü sevgili Kozet için bu karakterimizin de hayatını kurtarmıştır. En baba karakter ise Jan Valjan’dır. Yeğenlerinin aç kalmaması için çalınan bir ekmek. Ceza olarak ise 19 yıl hapis... Yapmadığı iş kalmamıştır. Kürek mahkûmuyken en yükseklere çıkabilmiştir. Birden fazla kimliğe bürünmüştür. Aslında onu doğru yola ileten piskoposu da unutmamak gerekir. Aslından en başından beri suçsuzdu değil miydi Jan Valjan? Kendisine kötü denilse de, kendisini kötü bir insan olarak görse de özellikle piskoposun evinde yaşadığı olaydan sonra hayatı değişmişti. Kozet’i o nefret edilesi yerden yanına alması ile yeni bir değişim daha geçirmişti. Sevmeyi öğrenmişti. Biri için yaşamayı, birini mutlu etmeyi… Zaman Jan Valjan’ı değiştiriyordu. Yaşam onu çevresindeki olaylar ile eğitiyordu. Hayatında hiç yaşamadığı duyguları, hisleri öğreniyordu. Yaşam kimine tatlı gözükse de aslında acı bir şey. İnsanı olgunlaştıran da bu acılar değil mi? Kitap da geçtiği gibi Piskopos onun ufkunda dürüstlük güneşini parlatmış, Kozet ise sevgi güneşini alevlendirmişti…

Sefiller (2 Cilt Takım)Victor Hugo · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202187,3bin okunma

·

38 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gökhan