“Hayat bir tiyatrodur, Kimse sonunu bilemez... Dostunu seçebilirsin lakin, Kimse babasını seçemez.” Yıl 2094 Almanya’nın Bonn şehrinde 1990’ların polis şapkası ve yüzünde ağlayan surat tiyatro maskesi bulunan bir katil huzurevinde 96 yaşında birini boğarak öldürüp ipucu olarak ise elini kestiği bıçağı olay yerine bırakarak kaçıyor. Bir gün sonra ise yine aynı katil üniversite hastanesinde yatmakta olan 88 yaşındaki alzheimer hastası adamı boğarak öldürür ve bu defa kaçarken bacağından vurulur. Dünya Küresel Güvenlik ve İstihbarat Bürosu’nun Bonn şubesi cinayet suçları araştırma bürosu amiri Nigel ve yardımcısı Alp dosyayı alır ancak olaylar akla mantığa aykırı bir hal alır. Zira ilk cinayeti işleyen katilin DNA’sı 29 Haziran 2022 tarihinde ölen Jürgen Burkhard’a ikincisi ise 13 Şubat 2023 tarihinde ölen Günter Leitner’a aittir. Soruşturma ilerledikçe işler daha da karışır ve Nigel Evinde saldırıya uğrar. Şapkalı ve maskeli kişi tarafından bayıltılan Nigel’ın yüzüne bileğini keser ve kanını damlatır. Ve ne ilginçtir ki bu kanın DNA’sı ise yine 2020 Li yıllarda ölmüş Cinayet Büro Amiri Dirk Ludwig Meier’e aittir 2094 yılında iki cinayet, 2020’Li yıllarda ölmüş iki kişinin DNA’sı ve iki tecrübeli amir. Katilin kim olduğu ve cinayetleri neden işlediğinin nasıl bulunacağının macera dolu yolculuğu okuyucuyu bekliyor Yazarla tanışma kitabımdı kalemini oldukça beğendim. Akıcı bir dil kullanmış okuyucuyu sıkmayan bir yapıda işlemiş kurguyu. 2094 yılına ait olabilecek teknolojik gelişmeler ustalıkla tasvir edilmiş. Otonom araçlar, gelişmiş iletişim araçları, tıbbi cihazlar, komutlu akıllı evler vs. Günümüzün en büyük belası olan corona virüs’ün ustalıkla işlenmesi de dikkatlerden kaçmamalı. Yazarla ilgili tek eleştirim kitapta koskoca cinayet büro amirine yardımcısına sürekli kardeşim dedirtmesidir. Bence biraz daha ciddi olmalı diye düşünüyorum

Kan TiyatrosuÖzgen Biçgin · EKSİK PARÇA YAYINLARI · 2020111 okunma

·

103 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İbrahim Purtaş