Binbir insanın sancısı.
Sevgili dostum 
Furkan Güreci 'nin ilk kitabı olan 
Bir Sancının Panoraması adlı kitabının ilk okurlarından birisi olmamın mutluluğu içerisindeyim. Bu mutluluğumdan, yazardan ve onun ilk kitabından bahsetmek istiyorum sizlere.
Furkan ile bu siteden tanıştık. Şimdi hatırlayamadığım bir konuda uzun ve bana ukala gelen bir ileti paylaşmıştı. Daha yeni takipleşiyorduk onunla ve bu durum beni rahatsız etmişti. Samimi gelmemişti ilk okuduğumda o ileti ve Furkan'ı takipten çıkmayı düşünmüştüm (lütfen beni mazur görün, bazen böyle aşırılıklarım olabiliyor. Kesinlikle takipten çıkacak kadar rahatsız edici bir şey değildi, bir yakarıştı sadece ve ben samimi bulmamıştım. Benim aşırılığımdı bütün mesele.) Daha sonra mesaj atmaya karar verdim ve uzunca, eleştirel, bazılarının tersleyebiliceği, belki de ukala görünen bir mesaj yazmıştım. Karşılığında o kadar nazik ve içten bir geri dönüş almıştım ki, o anda bir dost kazandığımı anlamıştım. Naif bir insan vardı karşımda; ne dediğini bilen, altını dolduran, açıklamaktan asla gocunmayan, hoşgören, nazik ve kibar, kelimelerini özenle seçen ve tabii ustaca kullanan biri.
İşte o insanın yazdığı kitap çıkınca ve uygun zamanım gelince hemen sipariş verdim. Kitap gelir gelmez okumadım, biraz da kendi zihinsel zamanımın gelmesini bekledim; iştahımı kabarttım, bu insandan iyi bir şey çıkacağına emindim ve kendimi kitaba hazırladım. Usta yazarlarımızdan biri olan 
Şükrü Erbaş 'ın ilk dönem şiirlerini okudum mesela. Şiire kabarttım ruhumu iyiden iyiye.
Nihayet hazır olduğumu düşündüm ve başladım kitaba. Demin de kitabı bitirdim. Ve yanılmadım, bu insanın kalemi güçlüydü, müthiş bir potansiyel taşıyordu ve okunmaya değer bir yazar ile tanışmıştım.
Umutsuzluğun içerisindeki koca bir umut çığlığı gibiydi şiirleri. O koca umutsuzluğu yadsımıyordu, tanrıya sığınmıyordu, salt kendisine fazla güvenmiyordu. Umudun kendisiydi tek dayanağı. Yeniden hatırlattı bana umudun ne olduğunu. Yeniden anımsattı "insanın" (hakkını veren insanın yani) tek dayanak olduğunu.
Yazarın kendisi de bahsetmiş zaten; tanrıya, insanlık tarihine, kutsal kitaplara, edebiyatın karakterlerine ve usta yazarlarına bol bol, ustalıklı göndermeler düzmüş dizelerinde. Ve tabii şiirin olmazsa olmazı; canlanan, bir varlık olarak nefes almaya başlayan eşsiz dizelere de rastlayacaksınız bolca.
Çok daha sert olabileceğini biliyorum dizelerinin, çok daha vurucu ve çok daha derin.. İlerleyen zamanlarda kendi üzerine çok daha fazlasını katacağına da eminim. Onun gelişimini izlemek benim gibi bir okur için büyük keyif olacak. Çünkü bitmek bilmez bir gelişme isteği olan sanatçıların gelişimlerini seyretmek bana hep büyük haz ve ilham vermiştir. Teşekkür ederim Furkan, bizlere bu dizeleri hediye ettiğin için. Var ol!
Güzel kalın efendim.
Not: Kitabın puanının 6 olduğunu fark etmişsinizdir. Kitabın değerini yansıtmayan, can sıkıcı bir puan. Bu işin özünü şu iletiden anlayabilirsiniz efendim.
#115170030
··
397 görüntüleme
İyi ki başta beni ve iletimi "ukala" bulmuşsun da yazmışsın, yoksa senin gibi değerli bir insanı nasıl keşfederdim, keşfedemeseydim ve birbirimize değmeden yitseydik, samimi ve candan kimselerin kısmetsizliğine bir yenisi daha eklenmiş olmaz mıydı?
Olumlu, olumsuz ne yazmışsan, hissettiğini ifade ettiğin ne varsa, seni ve kişiliğini nasıl öpüp başıma koyduysam, senden geriye kalan her şeyi de öptüm, başıma koydum!
İyi ki varsın!
Desteğini hissetmek çok güzel!
Seni seviyorum kardeşim!
Çok doğru söyledin, olan yine samimiyete olmadı bu kez. "..seni tanıdığıma çok sevindim kendi çapımda." Diyor ya Oğuz Atay, aynen öyle işte. İyi ki varsın dostum. Yüreğine ve kalemine sağlık, gerçek okurun bol olsun.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.