Kitap iki eksen arasında zihninizle oyun oynuyor. Tam "-Bu ne sıkıcılık böyle...üf üf üf..." derken, "-Bir saniye, şimdi ne diyecek, nasıl düşünecek acaba, neler oluyor..." arasında gidip gelmekte. Benim için ağır basan taraf (notumdan) belli. Eser için "distopik" demek gerekiyor fakat okuduğunuzda kolaylıkla anlayacağınız gibi; o zaman bizler de distopik oluyoruz. (Belki de çoktandır öyleyizdir ne malum) Zaman ve mekan belirsizliği beni en çok yoran şey oldu. Betimlemelerden dolayı da (zayıf) zamanı ve mekanı gözümde tam canlandıramadım AMA; -Böyle olması daha çok düşlememe neden oldu, -Aynı zamanda kendi özgün sahnemi kurabildim -ki yazar zannederim buna fazlasıyla müsaade ediyor, hatta teşvik ediyor, -Daha çok düşündüm. Bir de konuşan tek kişi var. Bu zannediyorum kolay sıkılanlar için -büyük- bir sorun olacak. AMA; Yazar bir şekilde son cümleye kadar "şimdi ne diyecek, nasıl düşünecek" merakını kovalamayı başarmış ki, bu anlamda karşılaştığım ilk eser. (Yani ultra sıkıcı olması gereken bir kitabın, garip bir şekilde sizi içine çeken ve ister istemez heyecanla sürükleyen bir yapı kurmayı başarması). Yazarımız, Hitler'e Suikast davasında yargılanmış ve suçsuz bulunmuş bir yazar. Aslında bildiğin düpedüz bir Anarşist. Ve bence, "kendi zamanının" en doğru dürüst ekseninde duruyor. Dolayısıyla kitap, distopik ama gerçekle içiçe geçtiğinden dolayı gerçek bir akılçelen. Daha da ileriye gideyim; günümüz muhalefetinin başucu eseri olabilecek kadar hem de. Velhasıl; önümüzdeki incelemelerde de göreceğimiz gibi, ya çamurlanacak, ya cilalanacak tarzda eşi -hakikaten- zor bulunan bir kitap. Bir Anark'ın, distopik bir dünya sayesinde, mevcut Tiran/Demagog barındıran tüm düzenlerine, tüm zamanlar için kendi kendine konuşması. Bence bu konuşmaya -deliliğe- kulak kabartmalısınız.

EumeswilErnst Jünger · Jaguar Kitap · 202133 okunma

·

277 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gene Dekart