“Kış geldikçe yalnızlık korkutuyor beni nedense. Korkmamın sebebi tutunacak bir dalımın olmaması galiba… Savrulmaktan korkuyorum belki de. Ama asıl korktuğum şeyi yaşamış olmam ve bir daha yaşamak herhalde beni korkutan…” Bu cümleyi kitap içerisinden aldım fakat yazara ait değil. Bazen kitapları sahaftan alıyorum. Kitabında içerisinde benden önce okuyanların hikâyeleri, iç döküşleri, cümleleri olabiliyor. Bu kitapta da karşılaştım. İnsan bu yazıları yazanları merak ediyor. Acaba şuan nerede, ne yapıyor. Bu duygularından kurtulabildi mi? Genelde cevapları bulamayıp kendimiz yanıtlarız. Yani kitabın içinde ortaya bir kitap daha çıkar. Gülistan, umarım şuan güzel bir hayatın vardır. Bu yazıları görsen belki de gülersin. Ya da hayat senin için daha kötü gitmiştir. Bunu bilemeyeceğim. Kürşat Başar ile Başucumda Müzik kitabını arkadaşımın överek anlatması üzerine okumuştum. Onun önerileri hep güzel oluyordu. Uzun zaman geçmiş. Şimdi yazarın ikinci kitabını okumuş oldum. İkisi arasında benzer bulduğum yön ‘aldatma’ konusu. Kitap ana karakterimiz Selin’in bakış açısından yazılmış. Günlük ve mektup okur gibi hissettim. Bildiğimizden farklı bir yazım şekli ile karşılaştım. İçten, samimi geldi. İlk başlarda ne olduğunu hiç anlamadım. Sonra Elfe ve Nevit’i tanıyınca olayı anlıyoruz. Nevit hem Elfe hem Selin tarafından seviliyor. Selin, Nevit’i Elfe’ye bırakıyor. Uzun bir olay örgüsü yok. İç döküşlerden, acılardan bahsediyor. Betimlemeler ile zihnimizde canlandırabiliyoruz. Karamsar bir atmosfer var. Arka planda çalan müzikte bu duyguyu bana fazlasıyla hissettirdi. Kitabın bir bölümünde tren istasyonları geçtiğini görünce hoşuma gitti. Güzel alıntılar da vardı. Ağır bir anlatımı yok.

Sen Olsaydın Yapmazdın BiliyorumKürşat Başar · Everest Yayınları · 2018597 okunma

·

112 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.