Merhaba arkadaşlar ; Ötüken Neşriyattan çıkan eski dost Panait İstrati'nin " Nerrantsula " adlı kitabını okudum. Belki içinizden Nerrantsula ne biçim bir isim diye düşünenleriniz olabilir. 1927 yılında basıldığında yayıncı da aynısını demiş ve İstratinin hüzünlü şerhine rağmen " Hendek nakaratı " adıyla yayınlanmış. Nerrantsula fundoti Nerrantsula fundoti Rumca bir şarkının nakaratı. Nerrantsula; Narenciye fidanı. Fundoti; fundalık. Fundalıktaki narenciye fidanı. Bir yazarın kitaplarını hakkıyla anlamak için; onun yaşadığı zamanı, mekanı, çağının realitesini bilmek, zamanın ruhunu yakalamak lazım. Biyografi hatta otobiyografiye meylim bu yüzden belki. Yaşanmışlıgı, fikriyatı kavraya bilmek. İstrati, Atatürk'le çağdaş. İstrati ,Atatürk'ten 3 sene sonra 1884 te doğuyor ve 3 sene önce 1935 te vefat ediyor. Kendisi Balkanlardan Romanyadan bir Romen. Hemide çingene ruhlu gezgin bir Romen. 20 li yaşlarında Balkan ve Dünya savaşlarının yıkıcı etkisini görmüş . Savaş sonrası dünya stresini atamadığından o yıllarda zor yıllar. 1921 de Fransa da intihara kalkışıyor İstrati. Hastanede cebinde bulunan Nobel edebiyat ödüllü Romain Rolland 'a yazılı bir mektubun sahibine ulaştırılması sonrası hayatı değişiyor. Roland ilgileniyor bu çingeneyle, onun hayat hikayesini dinliyor ve yaşanmışlıklarını yazması yönünde teşvik ediyor. İstratide yazıyor. Fransızca veriyor eserlerini. Kendi yahut tanıdıklarının yaşanmışlıklarını yazıyor. Savaş öncesi çocukluklarının özlemi vardır eserlerinde, bir de arkadaşa, arkadaşlığa verdiği değer ve özlem. Yalnız bir gezgindir o, arkadaş arayan. Minka abla, Kodin, Nerrantsula hep bu özlemin eserleri değilmidir. Edebiyatçılar onun eserlerini kategorize etmekte zorlanırlar. Roman diyemeyecek kadar kısa, hikaye diyemeyecek kadar uzun ve kapsamlıdır.Anı diyenlerde, yahut Anı- roman diyenlerde olmuştur. Şu gerçek ki , kurgu yoktur eserlerinde. Serseri gezginci bu ruhu bana sevdiren ne diye sorarsanız, İstratinin zahidliğı derdim. Terki dünya etmiş, dünya nimetlerine zerre önem vermemiş, paradan tiksimiş delişmen ruhu derdim. Kitaptan bir alıntıyla bitireyim.Sayfa 37. """ Neden çocukluk, hayatın sonuna dek sürüp gitmez? Neden insan birdenbire her hususta kaygı duyar, küçük hesaplar yapar ve özellikle de mantıklı oluverir? Temkinli olmanın kime ne faydası var ki ? Uğrunda kendimizi harcadığımız şu cimrilik karşılığında ne geçer elimize? Bir tırmık yarası,tüylerimizi diken diken eder. Çirkin bir sözden inciniriz. Ufak bir öfke, kanımızı kızıştırır ve bu hal ,yeniden öfkeleninceye kadar sürer... Tatmin edilmemiş bir arzu alnımızdaki endişe çizgilerini derinleştirir. Hepsinden kötüsü de,bin yıl refah içinde yaşayacak kadar para biriktirme isteği kâbusudur. Nerrantsula... Vücudunu,nankör bir işin sertleştirip kaskatı ettiği iyi kalpli küçük bakire! Anlaşılmaz sevgili!... """"

NerrantsulaPanait Istrati · Ötüken Neşriyat · 2018707 okunma

··

47 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Yüksel Yüksel