Merhaba öncelikle :)
O, beynim ve ben ... beni çok düşündürdü ve sürekli kendimi Rosa'nın ve Slyvia'nın yerine koyarak okudum. 7 yaşında tedavisi olmayan bir sinir hastalığına yakalanan ve yaşamak için son şansını kullanan Rosa ve henüz 18 yaşında bir arkadaşına yardım etmek isterken buz gölünden düşüp bitkisel hayata giren Slyvia... Mümkünleşmesi bence yakın bir olay.
Rosa'nın beyni Slyvianın bedenine naklediliyor. Slyvianın bedeni Rosa'nın hayatını değiştiriyor yeni bir yaşam sunuyor. Rosa ameliyattan sonra kendi anlıları kendi hissettikleri kendi düşündükleri ve kendi beyniyle başka bir bedende uyanıyor. başka bir bedene adapte olması zor oluyor elbette. O Rosa mı yoksa Slyvia mı sürekli bunu sorguluyor. Bu sırada Joe ile tanışıyor :) Abisi Elliot onun Rosa olduğunu kim olduğumuzun aslında nasıl göründüğümüzle hiç bir alakası olmadığına ikna etmek istiyor. Evet kim olduğumuz verdiğimiz kararlara, düşüncelerimize bağlı nasıl göründüğümüze değil. Rosa slyvia nın ailesiyle yüzleşip konuştuktan sonra tamamen anlıyor evet o başkasının bedeninde ama kendi anıları kendi düşünceleri kendi beyni kendi kararlarını kendisi veriyor.
Okurken sürekli şunu düşündüm ben Slyvia olsaydım ve başıma böyle bir olay gelmeden önce bedenimin bağışlanmasını ister miydim ? Çok düşündüm. Slyvia için yapılacak bir şey yoktu evet ama Slyvianın bedeni başkasına bir yaşam sundu. O yüzden evet isterdim galiba yani henüz emin değilim :) halen üstüne çok düşünmem gerektiğini düşünüyorum.Romandaki Elliot ve Joe nin konuşmalarını sevdim özellikle Elliotun Nietzsche alıntılarını :)
Anlaşılır net bir roman oldu benim için. Soluksuz okunulacak bir romandı. Organ nakli farkındalığı için de güzel mesajlar veren bir kitaptı. Bununla beraber yazarı Emma Young'u merak ettim biraz araştırmam gerekiyor :)
O, Beynim ve Ben
·
158 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.