Sevemedim ! Bu kadar net ve bu kadar olumsuz bir tutumla yazacağım ilk inceleme olacak sanırım.İpucu içerebilir Yazarın ilk romanı olan eser, iç içe geçmiş pek çok hikaye barındırıyor. Ana karakterimiz Süreyya ve onu küçücükken terk eden annesi iki farklı anlatıcı olarak karşımıza çıkıyor romanda. Sırasıyla sözü bir Süreyya alıyor bir annesi. Evet,anlatıcı değişikliği alışkın olduğumuz bir teknik ama bu eserde tam yerini bulamamış ve iğreti durmuş. Eserin başında annesi , yıllar önce terk ettiği Süreyya’yı aradı, eş zamanlı olarak Süreyya nın ağzından koca bir hayat öyküsü dinledik,onunla yaşadık ama romanın sonunda telefonun ucundaki annesi ancak sadede gelebildi.Hem annenin, hem Süreyya’nın hem de kitapta Süreyya’nın yazdığına tanıklık ettiğimiz romanların kahramanlarının öyküleri bana çok çok klişe geldi. Klişeden daha kötü bir şey varsa o da orijinal ya da marjinal kostümü giydirilmeye çalışılmış klişedir.Kitapta da tam bu var maalesef. Süreyya bir “tutunamayan” olarak çizilmeye çalışılmış ancak bu tip bir karakteri gerçekçi olarak yazabilmek için kendinizden beslenmeniz gerekir bence. Yani bir Oğuz Atay bir Yusuf Atılgan o karakterlere kendilerinden kattıkları için biz onları hiç yadırgamadık. Turgut Özbenler, Aylak Adam C. ler hiç sırıtmadı çünkü onlar sahiplerinin ruhundan damıtılmış karakterlerdi, var olup da gözle görünmeyenin ete kemiğe büründürülmüş halleriydi. Süreyya ise onların kostümünü giyerek ‘tutunamayan’cılık oynayan bir kız çocuğu gibi geldi bana. Şunu da eklemek isterim ki bu tip dramlara doyduk sayın yazarlar. Terk ettiği kızını yıllar sonra arayıp “Yavrum ben seni isteyerek terk etmedim” diyen anneler , şerefiyle ölmeye çalışırken sakat kalan eski asker babalar... Yani romandaki tüm hikayelerde bir Yeşilçam dramı vardı,inanılmaz bir kasvete boğdu bu durum beni. Çünkü dramın bile içi dolu olanı, “Ben dramatiğim hadi ağlayın” demeden bizi ağlatanı makbul. Ama eserde o tadı da bulamadım. Bir de yer yer homoseksüel göndermeler vardı yine hiç anlam veremediğim şekillerde, bu durum da tuzu biberi oldu memnuniyetsizliğimin . Velhasılı kelam, yazarımızın emeğine,kalemine,ayırdığı vakte,esere yüklediği anlamlara,üslubuna,tarzına her şeyine gönülden saygı duymakla beraber naçizane kendi beğenilerimle tartmak durumunda kaldığım bu eseri ne yazık ki özgün ve başarılı bulamadım. Ama şunu da ifade etmem gerekir ki ,okurken hep bir akış içinde bulacaksınız kendinizi. Orijinal ya da değil sürekli bir olaylar zinciri ve bunları size aktaran sade,akıcı bir dil ve anlatım mevcut. Zaman zaman da okurken durup sizi düşündürecek cümlelere rast geleceksiniz. Bu anlamda eminim ki buralarda bir yerlerde, tanışsa çok da sevebileceği müstakbel okurları vardır eserin . Ben bu eser için uygun bir okur değildim diyelim. Her eserin hak ettiği değeri ve zevkine hitap edeceği okurları bulması dileğiyle... :)

Unutma Beni ApartmanıNermin Yıldırım · Hep Kitap · 20173,625 okunma

·

49 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sevde Korkmaz