Susan Dick tarafından Virginia Woolf’un 46 hikayesi bir araya getirilerek bu eser oluşturulmuş. Virginia Woolf severler için çok güzel bir çalışma olmuş, Susan’ın ve Türkçeye çeviren Deniz Arslan’ın eline emeğine sağlık. Hikayelerin sunuşundan anlıyoruz ki orijinal metinlerine azami dikkat gösterilmiş. Hikayeler dört grup altında -İlk Öyküler, 1917-1921, 1922-1925, 1926-1941- kronolojik olarak sıralanmış, bunlardan on sekiz tanesi VW hayattayken yayınlanmış diğerlerinin bir kısmı ölümünden sonra geri kalanlar da ilk kez bu eserle yayın hayatına kazandırılmış. Ayrıca eserin sonunda her öykü hakkında bilgiler verilmiş, neyle bağlantılı olarak ortaya çıktığı gibi. Virginia Woolf üzerine çalışanlar için de yol gösterici güzel bir kaynak olduğunu söyleyebiliriz. Kronolojik olarak sıralanması da VW’un hikaye anlayışındaki süreci göstermesi açısından önem arz eder. VW’u okurken yazdığı her şeye çok dikkat ediyorum bunun sebebi de onun yazındaki anlayışını bildiğimden kaynaklanıyor. Woolf öylesine yazmaz! Biliyoruz ki genelde yazarlar kendine bir kitle belirler ve onların isteklerine göre eserlerine şekil verirler bazen bu kitleyi memnun etmek için kendi görüşlerinden taviz verebilirler VW’da böyle bir kaygı yok. Tabii VW bunları yaparken şartlar da onun için uygun; birincisi maddi bir kaygısı yok ikincisi ise -belki de en önemlisi- kocasının kurduğu bir yayınevinin olması. İlk birkaç eseri dışında tüm eserleri bu yayınevinden çıkıyor. Yani bunu yayınlayamayız gibi bir zorlamayla karşılaşmıyor. Dolayısıyla yazın hayatındaki anlayışını rahatlıkla uygulayabiliyor. VW’un bir yazısını okurken düz bir anlatıma pek rastlayamazsınız, basit bir şeyi anlatırken bile birçok pencere açar. Onun için bu anlayışına hâkim olduktan sonra herhangi birinin yazdığı bir öyküyü okurken size çok basit ve yapmacık gelebilir. Bunun en güzel örneği yine bu eserin sonunda yer verilen bir öykü. Bu öykü, çalışmaları arasında yer aldığı için hikayelerini derleyen Susan ona da yer verir ancak bunun büyük bir ihtimalle kocasına ait olduğunu belirtir. Gerçekten okuduğunuzda rahatlıkla şunu söyleyebilirsiniz, bu Woolf’a ait değil. Woolf’u okumanın farklı bir zevki var. Woolf’la yürüyenlerin birçok şey kazanacaklarından hiçbir kuşkum yok. Bu öykülerden bahsetmek istemiyorum hangisini öne çıkarırsam diğerlerine perde çekmiş gibi olurum her biri birbirinden güzel öyküler. Onun için ilgi duyanların kendilerinin deneyimlemesi en doğrusu gibi görünüyor.
