Şiir: vuralozgan
🌱
Boşa geçmiş onca yıllar
Onca anılar...
Bir sürü yalan dolan dostlar
Sahte yüzler
Kimseye söylenmemiş gizli sözler..
Yetim çocukluğum.
Savruk bir hayatın
Boş bakışlarıyla
Hayalleri yalın ayak kovalayan
Düşe kalka, kırıla döküle
Çiğnenmiş o masum
çocukluğumu arıyorum...
🌱
Akşam ezanı okunmadan
Hava kararmadan eve kostugum yıllarımı.!
Yalanın büyük günah olduğu
Dostlukların ve düşmanlıkların
Mertçe yaşandığı o yıllar...
Motor sesi çıkardığını düşünerek
Bisikletimin arka tekerine
Sıkıştırdığım pet şişeli yıllar...
Birden ona kadar sayarken
Dokuz buçuk on dediğim
O saf ve temiz yıllar...
🌱
İnternetin ne olduğunu bilmeyen
Sobanın yanında bir leğenin için de
Yikandığm.
Mandalina ve portakal kabuklarını
Sobanın üzerine atıp kokusunda
Hayaller kurduğum...
Elektrikler kesildiğinde mum ateşinin gölgesinde
Korkmadan oynadığım yıllarım...
Hani bayramlaiklarını bas ucuna koyup
Giymek için heycanlandiğım..
El öperken bile utandığım. O yıllar...
🌱
Samimiyetin olduğu
Komşularınn olduğu
Herkesin birbirini tanıdığı yıllar...
Oysa çok değil bundan yirmi yıl geride hepsi
Utanmayı bilen gençlerin
Birbirlerine saygısı olan insanların yaşadığı
Köşe başında takılan.
Sigrasini avucunun içinde tutarak içen
Haylaz belki
Belki serseri diye tabir edilen.
Mahallesinin kızlarını bacım diyen.
Kardeşi gibi koruyan
Zıpkın Gibi delikanlıların yaşadığı yıllar....!
🌱
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.