Büşra Feride ile okumuştuk ama keşke okumasa mıydık?....
Eğer bir gün bana işkence etmek isterseniz sevgili Madam Bovary’i, Uğultulu Tepeler kitabının içine alıp beni oraya hapsedin. Tüm sevmediğim karakterler bir arada olursa zaten deliririm. Sadece bu bile kitap hakkında ne düşündüğümü söylüyor kısaca. Okumadan önce Emma hakkında yazılan şeyleri görünce çok heveslenmiştim aslında. Emma’ı asla böyle beklemiyordum. Çok yanılmışım. Okumasaydım da Emma benim hayal ettiğim gibi kalsaydı keşke ne diyeyim.
Kitabın dili başlarda yorucu olsa da sonradan akıcı bir hal almaya başladı. Hatta kitap ilk bölümlerde çok fazla zaman aralıkları ile yazılmıştı. Yani şöyle Charles bir bölümde okula başlıyor bir bölümde bakmışız ikinci evliliğini yapıyor. Tam olarak anlayamadığım ve benim için kopuk kopuk olan yerler oldu. Sonradan bu kısmı toparladı neyse ki ve okuması biraz daha kolaylaştı. Sanırım yazarın da ilk kitabıymış zaten bunu buram buram hissettim.
Şimdi gelelim Emma’a… Kendisinin de dediği gibi “En kötüsü benim gibi boş bir hayat sürmektir,” Evet öyle Sevgili Emma… Keşke bu sözleri söyledikten sonra bunun gerektirdiği gibi davransaydın seni sevebilirdim. Ya da yazar Emma’nın sevgililerini sayfa sayfa anlatmasa bize Emma’nın iç dünyasını anlatsa ona daha çok sempati duyabilirdim. Bu kitabın konusunu kısaca şöyle yazayım; Emma, babası hastalığında eve gelen Charles adında bir doktor ile evlenir ama kendi kafasından hem ondan nefret ederken hem onu çok seviyordur. Charles ise tek yaptığı Emma’ı sevmek. Emma kitabın ilk başında piyano çalan kültürlü bir kadına benziyordu ama Charles ile evlendikten sonra tamamen değişiyor. Zaten kitaba sonradan dahil olduğu için alışmak biraz sürüyor. Burada yazara hakkını vereyim ben Madam Bovary’i, Charles’ın annesi olarak düşünmüştüm ilk başta. Gelin-kaynana ilişkileri de pek komikti ya neyse…
Emma, açgözlü ve hırslı biriydi. Ama hırslı olma konusunu yaptığı sevgililere ve planlarına bağlıyorum. Keşke Charles ile hiç evlenmeselerdi ya da bir süre sonra boşansalardı. Hele çocuk doğduktan sonra olanlar… Tam bir trajikomikti. Resmen çocuk doğuyor sonra dadıya veriliyor ve arada canları isterse seviliyor. Zaten bu hikayede olan ne varsa çocuğa oluyor. Gelelim kitabın sonuna. Hani küçük çocuklar hikaye anlatırken sonunda anlamsız bir şey söylerler ya da hepsi rüyaymış aslında ya hehe diye biten hikayeler olur ya işte sonu tam olarak öyleydi. Gereksiz uzatılmış, karakterlerin iç dünyasından aşırı uzak bir kitaptı. Bunun yerine bundan çok daha güzel olan klasikler var. Maalesef beğenmedim ve önereceğim bir kitap olmaz.
Madam BovaryGustave Flaubert · Can Yayınları · 202233,1bin okunma
