Türk edebiyatı her zaman bana küçüklüğümü hatırlatmıştır. Edebiyata olan ilgimi fark ettiğim zamanlar Türk literatürüne özellikle yönelmiştim. Her eseri okumak, her yazara hakim olmak isteğim hiç bitmedi. Bu kitap da edebiyatımızın önemli eserlerinden biri olmasına rağmen ilk defa okudum, daha önceden okumamış olmanın pişmanlığını yaşadım. Fatih Harbiye, Peyami Safa'nın yanlış Batılılaşma üzerine yazdığı sosyal bir romandır. İlk baskısı 1931'de olan kitabın dili bir tık ağır olmakla beraber kendini de rahatça okutuyor. Özellikle başlarda bilmediğim ve dipnotlara eklenen anlamına baktığım kelimeleri ilerleyen sayfalarda unutmadım ve tekrar bakmak ihtiyacı hissetmeden okuduğumu anlayabildim. Cümleler açık ve etkili kurulmuş, anlatımı da akıcıydı. Konusuna gelecek olursak çoğunluğun bildiğini düşünüyorum fakat çok kısa söz edeyim. Neriman gark kültürüne, Batı'ya ve dünyevi zenginliklere özenen bir şark kızıdır. Artık yaşadığı semt Fatih'i, evini, eski kafalı babasını, nişanlısını ve çevresini beğenmemeye hatta onlardan nefret ettiğini düşünmeye başlar. Onu buna yönlendiren en önemli etken de Beyoğlu'nda medeni bir hayat süren Macit'tir. Neriman hikayenin sonuna kadar Doğu-Batı çatışmasını kendi iç dünyasında yaşayarak ne istediğine karar vermeye çalışır, en sonunda yaptığı seçimi yine çoğu kişinin bildiğini düşünmeme rağmen açıklamayacağım. Çünkü ben bir yorum okurken daha önce bitirmediğim bir kitabın sonunu görürsem tüm hevesim kaçıyor, belki hiç okumayıp benden gören ve okuyacak olan arkadaşlar olursa sonunu bilerek değil o hikayeyi kendileri keşfederek yaşamalarını isterim. Türk edebiyatı güzeldir, tüm kitaplarını tavsiye etmekten hiç bıkmayacağım. Şiddetle önerimdir. Lütfen okuyun.

Fatih HarbiyePeyami Safa · Ötüken Neşriyat · 202023 okunma

·

9 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Melodi Ünlü