Selamın aleyküm.. Bu kitabı okurken tüm eğitim hayatım acıyla başlayıp mutlu sona varmayı hedefleyen bir film şeridi gibi geçti gözlerimin önünden.. Bir süre bu inceleme için düşünmem ve düşünmem gerekti.. Acıyla başlayan dedim çünkü bir öğrenci için feci derecede kötü bir ilkokul ve ortaokul dönemi geçirdim. Sizlerle de bu dönemi biraz paylaşmak istiyorum: Kura yönetimi ile sınıflar seçiliyordu, ben, akabinde 45 kişi ve sınıf öğretmenim aynı şubeyi seçtik! Daha ilk ders çizgi çalışmaları gergin bir ortamda başlamıştı. Çünkü sınıfımız kura ile de olsa tüm kenar mahalle öğrencilerinin toplandığı bir sınıf haline gelmişti(!). Çok geçmeden çatık kaşlar yerini bağırmalara, bağırmalar da tokatlara yerini bıraktı. Bundan çoğu gibi bende nasibimi pek tabi aldım. Bununla da kalmadı; kafası tahtaya vurulan öğrenci sayıları çoğalmaya başladı. Korkudan altına kaçırmaları sayamıyorum zaten. Bu öğretmen bize okumayı öğretti fakat her şeyi eksik bıraktı. Ayakkabılarım çamurlu diye temizlik notum ortaydı ve aileme şikayet edilmiştim. Çocuğunuz yalan söylüyor bile demişti. Solak olduğumu 3 sene sonra fark edebilmişti...! Ve bize de 3 sene dayanabildi ve emekli oldu, ondan sonra gelen öğretmen olmayanın üstüne koymaya çalışmadı, ve ortaokul da başarı düzeyine göre belirleniyordu ve tabiki ben tembel(!) sınıfındaydım. Ortaokul da Türkçe öğretmenimizi sevdiğim için ondan sonra Türkçem hep iyi oldu. Fakat başka tutunacak dalım yoktu. Bir şekilde ortaokul da bitti ve ben ortadüzey bir Anadolu lisesine yerleştim. Ve her şey lise ikinci sınıfta dil bölümüne yönelmem ve okula yeni gelen İngilizce öğretmenimizle başladı. Ben 17 senelik eğitim hayatımda ilk defa öğrenci olduğumu, kıymet gördüğümü, insan olduğumu, başarının bana da uğrayabileceğini, yapabileceğimi hissettim. Dediği şuydu: uzaya çıkmanı istemiyorum, hiç yapılmamış bir şey değil sende yapabilirsin! Vaovvv, nasıl yani? Ben mi? Başarı? Oysa çok özel bir şey de söylememişti. Ama o öğretmen (A. Ü.) beni insan olarak gördü. Çok da zor değildi ya, bi yerden başladım ve 9 senenin maddi-manevi açığını 3 sene yoğun bir ders çalışmayla kapatmaya çalıştım. Belki maddi başarılar geldi ama manevi olarak o boşluklar hiç dolmadı, o öğretmen benim hayatımın ders alınacak en kötü tecrübesi olarak kaldı. Lisede her dönem sonu ilk üçe girerek kürsüye çıktım, okulu da üçüncü olarak bitirdim. Ortaokulda sondan üçüncüydüm. Ve okulda, öğretmen lisesi ek puanlarına rağmen tüm herkesi şaşırtacak bir sıralamayla Marmara Ü. İngilizce öğretmenliği bölümünü kazandım. Ve henüz atanamasam da öğretmen oldum. Allah her daim öğretmen olmayı nasip etsin, öğretmenlik yaptırmasın İnşaAllah.... Bu benim başarım değil öğretmenimin başarısı...! Ailesinin bile kurumuş bir dal olarak baktığı çocuktan bir ağaç olmasını sağladı. O öğretmen hayatımın her anında, duamda olan baş mimarım.. Tıpkı benim hayatım gibi gerçeklerle dolu bir kitap, çokça ağlamaklı olduğum, işte ben gibi onlar da dediğim onlarca hayat hikayesi dolu.. Çok sevgili Doğan hocayla daha önceden ve en önemlisi yaşarken bir yerlerde buluşmayı çok isterdim. Allah buluştursun inşaAllah.. Allah ondan ve bu kitapta bahsi geçen kıymetli, emektar öğretmenlerden ve benim mimarımdan RAZI OLSUN İNŞAALLAH. Benim hikayem çoğumuzun hikayesi olabilir, Allah vicdanıyla mesleğini yapan öğretmenler karşımıza çıkarması duasıyla, Mimarım ve nice kıymetli mimarlar gibi bir öğretmen olabilmek duasıyla.... Öğretmen, öğrenci, müdür, anne, baba vs. okumanız naçizane tavsiye olunur.... Teşekkürler.. En güzele emanetsiniz....

Öğretmenim Bir Bakar mısın?Doğan Cüceloğlu · Final Kültür Sanat Yayınları · 20185,9bin okunma

·

1 artı 1'leme

·

2.026 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

B.