Hissetmek yanlış değildir.
Bazen sadece verdiğimiz anlamlar,
öğrendiğimiz kalıplar hatalıdır.
Öfkelenmek, ötekine bir tane patlatmaya eşit değildir mesela.
İnsan, öfkelenebilir bazen.
Bu, yasaklanması gereken bir şey değildir.
Öfkeyle ne yaptığımız sonraki aşamadır.
Ama insan bazen öfkelenir.
Bu olur.
Zorlanmak illaki vazgeçmek değildir mesela.
İnsan bazen iliklerine kadar zorlanır.
Bu olur bazen, evet.
Üzülmek, bir kusur değildir.
Üzülmenin panzehiri "Bak ama senden çok daha kötü durumda olanlar var" değildir.
İnsan bazen üzülür.
O kadar.
Ağlamak, özür dilenecek şey değildir.
Ağlamak, kendine hakim olamamak değildir.
Utanılacak şey de değildir.
Bebek gibi ağlamak yoktur, ağlamak vardır mesela.
Sadece öğrenmenin değil, ağlamanın da yaşı yoktur. İnsan, isteyebilir bir şeyleri.
Arzu edebilir, hayal edebilir.
Ve insan bazen çook sevinebilir.
Kahkahalarla, gözyaşlarıyla sevinebilir.
Hayal kurmak varsa eğer, hayal kırıklığı da vardır ama. İnsan bazen de hayal kırıklığına uğrar.
Vazgeçer belki.
Bir zamanlar çok istediğini artık istemez olur.
Yola çıkan elbet yoldan da dönebilir çünkü.
Olur böyle şeyler.
İnsan zorlanır bazen.
Üzülür, ağlar, vazgeçer, sevinir, hayal kurar, ister, hayal kırıklığı yaşar, öfkelenir.
İnsan yaşar.
İzin verirsek eğer, dünyanın en
insani şeyini yapar, hisseder.
Yaşar.
Deneyimlere takıla takıla, gizleyip saklayıp bastırarak değil de, içinden geçe geçe yaşar.
Hissetmenin yaşı, cinsiyeti, şusu busu olmaz.
Kendine olanı bildiğinde, ötekinde olan batmaz.
Sana insani olan, ötekinde de garip durmaz baktığında.
Ve izin verirsek eğer, insan,
en insani olanı yapar, hisseder, yaşar.
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.