Başak Yılmaz: "Sohrab Sepehri": Sohrab Sepehri Hindistanki bir ota, Siyelk’teki bir çanağa Ve Belki Nesebim Buhara’daki bir fahişeye dayanır. Babam Kırlangıçların iki göç dönüşünün arkasında, iki kar düşüşünün arkasında Babam iki balkonda yatışın arkasında, Babam zamanların arkasında ölüdür. Gökyüzü maviydi babam öldüğünde, Annem habersizce uykudan fırladı, kız kardeşim ansızın...

Hindistanki bir ota, Siyelk’teki bir çanağa Ve Belki Nesebim Buhara’daki bir fahişeye dayanır. Babam Kırlangıçların iki göç dönüşünün arkasında, iki kar düşüşünün arkasında Babam iki balkonda yatışın arkasında, Babam zamanların arkasında ölüdür. Gökyüzü maviydi babam öldüğünde, Annem habersizce uykudan fırladı, kız kardeşim ansızın güzelleşiverdi Öldüğünde babam, bütün bekçiler şairdiler. Bağımız hikmetin gölgesindeydi Bağımız ot ve hislerin düğümlendiği yerdeydi. Bağımız bakış, kafes ve aynanın kesiştiği yerdeydi. Belki bağımız, yeşil mutluluğun dairesinin kavisindeydi. O gün Allah’ın çiğ meyvesini rüyamda çiğniyor Ve bir suyu felsefesizce içiyordum Bir dutu yiyordum bilgisini hiç düşünmeden o gün. … Ya bahar bayramının yağması ya da serçe dolu bir çınar. Hayat o zamanlar bir sıra ışık ve oyuncak bir bebek Avuç dolusu bir özgürlüktü Doğunun merdivenlerine doğru çoğalan Ve yine tecellînin basamağına doğru yükselen merdivenler… Annem işte oydu O aşağıdaydı İki ırmağın kesiştiği yerde Hatıraların suyunda bardaklar yıkıyordu. … Şehirde yüzlerce güvercinsiz otobüs tavanları Güllerini en ucuza harcayan bir çiçekçi İki yasemin arasına salıncak bağlayan bir şair Bir taşı ilkokulun duvarına vuran bir çocuk, Kayısı çekirdeğini babasının renksiz seccadesine tüküren bir çocuk, Ve şehirde bir keçi, coğrafya haritasındaki Hazar’dan su içiyordu. İnsanlar gördüm, Şehirler Ovalar, dağlar Suyu ve toprağı gördüm Nuru ve zulmeti Nurda çimenler, zulmette çimenler gördüm Öte yakasında gecenin bir ev yaptım kendime. Ben bu evde çimenlerin ıslak yabancılığına Ben bahçelerin nefes alışlarını duymaya yakınım. Ve zulmün sesini işitirim ben, bir yapraktan döküldüğünde Bir ağaç arkasında nurun öksürdüğünü ben duyarım Ve suyun hapşırmasını geçtiğinde her taşın deliğinden. Baharın tavanından kırlangıçların cik, cik seslerini Ve yalnızlık penceresinin sükutun eli ile açılıp kapanmasını Şüphe dolu aşkın kabuk atarken çıkardığı pak sesi Sonra bir kanatta aniden dolan uçma zevkini Ve kendini sakınan ruhun çatlamasını |Sohrab Sepehri

4 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Başak Yılmaz